Ο ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑΣ

Παρουσίαση

Νεωτερικότητα και Μεταμοντέρνο, Διαφωτισμός και Μεταϊστορία: το πλέγμα που σκιαγραφούν αυτοί οι διάσημοι πλέον όροι σημαδεύει την αυτοεικόνα του ευρωπαϊκού-αμερικανικού πολιτισμού και την όλο και πιο επίμονα εξορκιζόμενη υπέρβασή του. Φαινόμενα που σφράγισαν τους νεώτερους χρόνους, όπως η δημοκρατία και το φυσικό δίκαιο, η πολιτική οικονομία και η κριτική της, ο εξορθολογισμός του κράτους, της κοινωνίας και της καθημερινής ζωής, η διαλεκτική ατόμου και κοινωνίας, η αυξανόμενη απόσταση μεταξύ γνώσης και πίστης, η αυτονόμηση των πεδίων της επιστήμης, της ηθικής και της αισθητικής, βρίσκονται σήμερα, μετά από αλλεπάλληλες κρίσεις και μετασχηματισμούς, στο στόχαστρο της «μεταμοντέρνας» αμφισβήτησης. Στη διαμάχη για τη φύση τηε νεωτερικότητας και το ξεπέρασμά της, που ξέσπασε στις αρχές της δεκαετίας του '80 με πρωτεργάτη τον Habermas, φωτίζεται επομένως μια ολόκληρη εποχή και αναζητούνται οι πιθανές προεκτάσεις της.
Έργο ενός από τους τελευταίους οικουμενικούς στοχαστές, κριτική επισκόπηση της νεώτερης φιλοσοφίας (από τον Hegel και τον Nietzsche ως τον Adorno και τον Heidegger), αντιπαράθεση της θεωρίας της επικοινωνιακής δράσης με τα κυριότερα ρεύματα της σύγχρονης σκέψης (Derrida, Bataille, Foucault, Καστοριάδης, Luhmann), ο Φιλοσοφικός λόγος της νεωτερικότητας παραμένει η πιο σφαιρική και συστηματική συμβολή στο κεντρικό αυτό θέμα του τέλους του αιώνα μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Εργοβιογραφία
Πρόλογος για την ελληνική έκδοση
Πρόλογος
- Η συνείδηση του χρόνου στη νεωτερικότητα και η ανάγκη της για αυτοβεβαίωση
Παρέκβαση σχετικά με τις θέσεις του Benjamin για τη φιλοσοφία της ιστορίας
- Η έννοια της νεωτερικότητας στον Hegel
Παρέκβαση στις Επιστολές του Schiller για την αισθητική παιδεία του ανθρώπου
- Τρεις προοπτικές: αριστεροί εγελιανοί, δεξιοί εγελιανοί και Nietzsche
Παρέκβαση σχετικά με την παλαίωση του "παραδείγματος" της παραγωγής
- Η είσοδος στη μετανεωτερικότητα: Ο Nietzsche ως κεντρικός άξονας
- Η διαπλοκή μύθου και διαφωτισμού: Horkheimer και Adorno
- Η κριτική της μεταφυσικής ως υπονόμευση του δυτικού ορθολογισμού: Heidegger
- Υπερθεματισμός έναντι της εκχρονισμένης φιλοσοφίας των απαρχών: η κριτική του Derrida στον φωνοκεντρισμό
Παρέκβαση σχετικά με την άρση της ειδολογικής διάκρισης μεταξύ φιλοσοφίας και λογοτεχνίας
- Μεταξύ ερωτισμού και γενικής οικονομίας: Bataille
- Αφαίρεση του προσωπείου των επιστημών του ανθρώπου μέσω της κριτικής του Λόγου: Foucault
- Απορίες μιας θεωρίας της εξουσίας
- Μια άλλη διέξοδος από τη φιλοσοφία του υποκειμένου: επικοινωνιακός εναντίον υποκειμενοκεντρικού Λόγου
Παρέκβαση στον Καστοριάδη: "Η φαντασιακή θέσμιση"
- Το κανονιστικό περιεχόμενο της νεωτερικότητας
Παρέκβαση για την οικειοποίηση της κληρονομιάς της φιλοσοφίας του υποκειμένου από τη θεωρία των συστημάτων του Luhmann
Σημειώσεις