Η ΚΙΜΩΛΙΑ

Παρουσίαση

Στις 18 Απριλίου του 1938, Δευτέρα του Πάσχα για τους Ιταλούς, Μεγάλη Δευτέρα για τους Έλληνες, στην κεντρική πλατεία της Λέρου, ένας ψαράς ο Αποστόλης Νταλλαρής μαχαιρώνει χωρίς φανερό λόγο τον υπολοχαγό Σαλβατόρε Μπονάνο. Μοιάζει με αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά δεν είναι. Οι ερωτικές ιστορίες είναι συνήθως προφορικές, μόνον αυτές της λογοτεχνίας παραμένουν ανεξίτηλες - το μελάνι και το χαρτί, το άρωμα των λέξεων. Παλιές εφημερίδες και τυπωμένες φωτογραφίες με τα απολιθωμένα μυστικά τους είναι αυτές που στο τέλος βγάζουν νόημα.
Η Ιστορία είναι γενικά ευρύχωρη, απλώνεται πάνω από θάλασσες και κράτη, αλλά καμιά φορά μπορεί να στριμωχτεί και σε ένα μικρό νησί όπως η Λέρος. Όλα εκεί, μέσα στα ίδια κτίρια. Δύο πόλεμοι, ο ένας Παγκόσμιος, ένας Εμφύλιος, μια Δικτατορία, το Ψυχιατρείο, και τώρα οι πρόσφυγες. Η ιστορία ενός δύσκολου αιώνα.
Εκεί στη Λέρο καταλήγουν τελικά και οι διαδρομές του έρωτα και της ιστορίας, οι χαρές και οι λύπες των πρωταγωνιστών αυτής της αφήγησης. Από την Αλεξάνδρεια στο Ταϊγάνιο της θάλασσας του Αζόφ και από τη Σικελία στο Χαλέπι της Συρίας. Από τη Νέα Ιωνία του Βόλου στη Νέα Ιωνία της Αθήνας και από τα Εξάρχεια στη Ζάκυνθο. Δύσκολο μελόδραμα βλέπεις η ζωή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

« Σ’ ένα «αλωνάκι», σε μια γωνιά της ΝΑ Μεσογείου καταγράφεται από τον συγγραφέα η ιστορία ενός αιώνα. (...) Αλλά η γεωγραφία του μυθιστορήματος περιλαμβάνει και πολλή Ελλάδα και Αμερική. Κι ο χρόνος απλώνεται έως τη μετεμφυλιακή Ελλάδα, τη χούντα και τη μεταπολίτευση. Και ακολουθούν η οικονομική κρίση, πρωτίστως ηθική, οι αγανακτισμένοι, το μίσος που σκοτώνει, η άνοδος του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία. Και μπορεί η Ιστορία που «έγινε», η «αληθινή» ιστορία, να είναι το φόντο του «μελοδράματος» των πολυάριθμων ηρώων και ηρωίδων που κυκλοφορούν στις σελίδες του βιβλίου, αλλά και οι δικές τους μικρές «ιστορίες» που αφηγείται ο συγγραφέας είναι το ίδιο αληθινές με τη Μεγάλη». (Γεωργία Κακούρου - Χρόνη, bookrpress.gr, 16/07/2021)