ΟΙ ΕΝΤΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΒΕΡΓΕΣ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Βιβλίο αυστηρώς ακατάλληλο για βλάχους, ηθικολόγους και γενικότερα ανίδεους από πρωτοπορία, νεωτερισμό, ελευθεριακότητα και την ευρύτερη "μετα-" συνθήκη των τεχνών (για παράδειγμα, άνθρωπος που δεν γνωρίζει ότι ο Πικάσο είχε την ικανότητα ρεαλιστικής παράστασης στους πινακές του μα εξελίχθηκε και πειραματίστηκε, ως μεγάλος καλλιτέχνης, με νέες φόρμες, δεν είναι ικανός να εννοήσει τον Απολλιναίρ-ας ρίξει μια ματιά στα ρεαλιστικά πορτρέτα που έκανε ο Πικάσο ήδη από την εφηβεία του και ας προσπαθήσει να σκεφτεί γιατί κάποια στιγμή ο καλλιτέχνης επέλεξε τα τετράγωνα κεφάλια και τα τρίγωνα χέρια, στην τελική ας διαβάσει για τον κυβισμό ο κύριος cersos μήπως και ξεβλαχευτεί).

Στα περί του βιβλίου, οι λεπτομερείς περιγραφές βίαιων σεξουαλικών πρακτικών και η διαφάνεια των κοινωνικώς ορισμένων ως έκτροπων συμπεριφορών, επ' ουδενί δεν συνιστά αντιγραφή του Ντε Σαντ-με την ίδια λογική όποιος σκηνοθέτης κάνει μετα-αναφορές στην gore αισθητικής βία, αντιγράφει τον Ταραντίνο.

Ο Απολλιναίρ επιδιώκει να φέρει στην αιχμή των πραγμάτων κάθε τι που στην κοινωνική του πραγμάτωση, εγκλωβίζεται από τους θεσμούς και τις νόρμες, ενώ στον πυρήνα του έχει την αγριότητα της κτηνώδους αφέλειας. Αυτό είναι πράγματι κάτι που έχει κοινό πεδίο με τον Ντε Σάντ, μα είναι ίδιον της γαλλικής ελευθεριακότητας ούτως ή άλλως.

Δεν πρόκειται για ένα απλό πορνογράφημα, μια ηδονοβλεπτική γραφή της βίας, μα ένα μανιφέστο για τις πτυχές της κατώτερης ψυχής (όπως την αναφέρει ο Έρνστ Βάις), τις ενορμήσεις θανάτου, τον (όχι καλοήθη) σαδισμό, και πως αυτά συγκροτούνται, νομολογούνται και κανονικοποιούνται από τα εξουσιαστικά συστήματα και από τις οργανωμένες δομές. Κάθε συστηματοποίηση που εφαρμόζεται στον ανθρώπινο πολιτισμό, είναι μια δύσθραυστη δομή που στοχεύει στην συγκράτηση της πρώτης αρχής της Φύσης, δηλαδή της αγριότητας. Μα η ιστορία έχει δείξει, πως η συστηματοποίηση μπορεί κάλλιστα να εφαρμοσθεί στην εξόντωση του ανθρώπου, και ο Απολλιναίρ γράφει ακριβώς για αυτό.

Ο αρχικός τίτλος "Les 11000 verges" δεν μεταφράστηκε σωστά. Τα γαλλικά "verges" μεταφράζεται "βέργες" στα Ελληνικά ως πρώτη της σημασία από τα λατινικά : οι "ραβδούχοι" ήτανε η "αστυνομία" στη Ρώμη και ήτανε οπλισμένοι με βέργες (εξού και το όνομά τους) για να χτυπήσουν τον κόσμο. Αλλά, σήμερα η σχεδόν αποκλειστική σημασία της λέξεως είναι "πέος". Άρα η σωστή μετάφραση είναι "Οι 11000 πέη", τίτλος που ταιριάζει πολύ καλύτερα με το περιεχόμενο.

Φανερα κι απροκαλυπτα ο μεσιε Apollinaire αντιγραφει σε αυτο το μυθιστορημα τον Μαρκησιο Ντε Σαντ,χωρις μεγαλη επιτυχια κατα την ταπεινη μου γνωμη.Οσο για την γνωμη του κολλητου κι ο Θεος ξερει τι αλλο Πικασο,οτι:"είναι το ωραιότερο βιβλίο όλων των εποχών",δεν περιμεναμε και τιποτα διαφορετικο απο ενα ατομο που ζωγραφιζε ανθρωπους με τετραγωνα κεφαλια και τριγωνα χερια!