ΜΟΥΜΟΥ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Είναι απλό και πολύ συγκινητικό, βαθιά ανθρώπινο. Μέσα σε λίγες σελίδες είναι εντυπωσιακό το πώς ο συγγραφέας καταφέρνει να αποτυπώσει τις ανθρώπινες σχέσεις, το κοινωνικό περιβάλλον της εποχής αλλά και την ανάγκη του ανθρώπου για ελευθερία όσο υποταγμένος και αν φαίνεται.

Στο διήγημα του με τον τίτλο 'Μούμου', ο Ρώσος συγγραφέας Ιβάν Τουργκένιεφ σκιαγραφεί το πορτραίτο του Γκερασίμ, ενός Ρώσου μουζίκου ο οποίος εργάζονταν για λογαριασμό μίας πλούσιας κυρίας, χήρας ενός τσιφλικά. Ο Γκερασίμ, αποκτώντας σχέσεις με μία μικρή σκυλίτσα, την Μούμου, αρχίζει να ενοχλεί και να ταράζει την 'κανονικότητα' της οικίας στην οποία και εργάζονταν. Με αδρές γραμμές, ο Τουργκένιεφ αποδίδει την ευρύτητα και τις μεταπτώσεις των ανθρώπινων σχέσεων, 'διεισδύει' στο κοινωνιο-περιβάλλον της Τσαρικής Ρωσίας, φέροντας στην επιφάνεια τις σχέσεις εξάρτησης, τις εκφάνσεις του καθεστώτος της δουλοπαροικίας. Η σκυλίτσα Μούμου δύναται να 'ενσαρκώσει' την μετάβαση στην ευκαιρία της συνειδητότητας, εκεί όπου ο συγγραφέας τείνει να εγγράψει τις όψεις μίας σχέσης σχεδόν 'ερωτικής', δοσμένης στην ακριβή στιγμή, στο ίδιο το όριο της ζωής που ξυπνά μνήμες, που φέρει και τον 'φορτισμένο' ενεστώτα χρόνο. Η οικία-πλαίσιο, η ιδιαίτερη οριοθετημένη από τις κοινωνικές σχέσεις που αναπτύσσονται, 'ζώνη' προσδιορίζεται εκ νέου: καθίσταται ο χώρος των εν-σώματων υποκειμένων, ή του εν-σώματου υποκειμενισμού, που γνωρίζει πως να προσφέρει το αντίτιμο της παρουσίας της: ποθητή ένωση-αγάπη εναντίον της κυρίαρχης σκληρότητας, αναγνώριση έναντι του δικαιώματος πάνω στη ζωή. Και όταν ο κλοιός γύρω από το σκυλί σφίγγει με άνωθεν εντολές, ο κωφάλαλος Γκερασίμ που αποκτά φωνή διαμέσου του σκυλιού, ανοιχτός μέσα στην τραγικότητα του, μεταξύ ζωής και θανάτου, θανάτου και φυγής από το μέτρο, θα είναι αυτός που θα πνίξει την Μούμου. O Ιβάν Τουργκένιεφ νοηματοδοτεί τις εκφάνσεις της αναπαραγωγής κοινωνικών σχέσεων που προσδιορίζουν την ίδια την νόρμα, την τάξη του διανοητού, στηλιτεύοντας διαρκώς την ιστορικότητα της Τσαρικής δουλοπαροικίας με μία ανένταχτη ιστορία, εγγράφοντας στο πεδίο τις αναπαραστάσεις της ελευθερίας. Η γραφή του κινείται μεταξύ τραγωδίας, γνώσης & σιωπηλής λογικής.