Η ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΕΥΕΛΙΚΤΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Παρουσίαση

Ο χρόνος που αφιερώνεται στην απασχόληση αποτέλεσε ανέκαθεν κεντρικό θέμα στις σχέσεις κεφαλαίου και εργασίας, εφόσον, αφενός μεν συνδέεται καθοριστικά με τα αποτελέσματα της παραγωγικής και επιχειρηματικής δράσης, αφετέρου, δε, επηρεάζει άμεσα τόσο τις συνθήκες διεξαγωγής της εργασιακής διαδικασίας όσο και τους όρους αμοιβής της παρεχόμενης εργασίας. Σήμερα, η ανάπτυξη των νέων μορφών απασχόλησης, το γεγονός της μείωσης του χρόνου εργασίας και η έκρηξη των ποσοστών της ανεργίας, σε συνδυασμό με τις διαρθρωτικές, παραγωγικές και τεχνολογικές μεταβολές, αλλά και με τις οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις, συνθέτουν ένα πλέγμα δεδομένων το οποίο αναδεικνύει την όλη προβληματική για την ευελιξία και καθιστά τη ρύθμιση του χρόνου εργασίας βασικό σημείο αναφοράς και στήριξης μίας νέας ισορροπίας που ανιχνεύεται στις σύγχρονες εργασιακές σχέσεις. (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)

Περιεχόμενα

1. Η Ευελιξία στις Εργασιακές Σχέσεις
1.1 Εισαγωγή
1.2 Μορφές Εργασιακής Ευελιξίας
2. Η Ευελιξία του Χρόνου Εργασίας
2.1 Χρόνος Εργασίας: Διαστάσεις του Προβλήματος
2.2 Βασικές Μορφές Ευέλικτης Οργάνωσης του Χρόνου Εργασίας
3. Οι Ευέλικτες Μορφές Απασχόλησης
3.1 Τυπική και Άτυπη Απασχόληση
3.2 Βασικοί Τύποι Ευέλικτων Μορφών Απασχόλησης
3.3 Οι ρυθμίσεις του Νόμου 1892/1990
4. Η Ρύθμιση της Ευελιξίας
4.1 Παραδοσιακά Μοντέλα Ρύθμισης
4.2 Ελαστικοποίηση, Αποκέντρωση και Συμβατικοποίηση των Ρυθμίσεων
5. Συμπέρασμα