
Η όπερα της πεντάρας
BRECHT BERTOLTΚωδ. Πολιτείας: 1250-0242
Τιμή Έκδοσης €11.66 | Τιμή Πολιτείας €8.75 |
Η τιμή Πολιτείας σε σύγκριση με τη τιμή έκδοσης είναι χαμηλότερη κατά 25%
- Διευκρινίσεις σχετικά με τις τιμές διάθεσης βιβλίων
Παρουσίαση
"Η όπερα της πεντάρας" γράφει ο Brecht εκείνη την εποχή "είναι κάτι σαν διάλεξη πάνω στη ζωή όπως ο θεατής θέλει να την βλέπει στο θέατρο. Επειδή όμως, βλέπει και μερικά πράγματα που δεν θα ήθελε να δει, δηλαδή τις επιθυμίες του, που όχι μόνο θα πραγματοποιούνται, αλλά θα γίνονται αντικείμενο κριτικής, θα είναι σε θέση, θεωρητικά τουλάχιστον, να αναγνωρίσει στο θέατρο έναν καινούριο ρόλο..." [...]Η ειρωνεία και η αντίφαση είναι ενσωματωμένα σε κάθε πράξη του έργου, με αποτέλεσμα της απεριόριστης χρήσης τους, τα πάντα να μοιάζουν διφορούμενα. Ο θεατής αποθαρρύνεται συνεχώς από το να δεχτεί μια κατάσταση, ένα χαρακτήρα ή ένα διάλογο, όπως φαίνεται σε πρώτη όψη. Αυτά στη θεωρία, γιατί στην πράξη η παράσταση-παγίδα έχασε την ισορροπία της και λειτούργησε ανάποδα. Μετά την πρεμιέρα του έργου, ο Brecht ομολογεί πως ο ίδιος έπεσε στην παγίδα που έστηνε. Το κοινό χαζεύοντας τις διασκεδαστικές και παράλογες συμπεριφορές, δεν ένιωσε καμία τάση να ταυτιστεί με αυτές. Η άποψή του για τη ζωή παρέμενε εξασφαλισμένη. Με την απουσία ταύτισης γλίτωνε και από την αυτοκριτική. Η ειρωνεία είναι πως, η σύλληψη της "Όπερας της πεντάρας" προσφέρεται ιδανικά, παρ' όλες τις προσπάθειες του συγγραφέα της, στο να είναι ακριβώς αυτό που ο θεατής θέλει να βλέπει στο θέατρο. Ο Μπρεχτ θέλησε να καθρεφτίσει την αστική κοινωνία, ώστε αυτή να αναγνωρίσει τον εαυτό της στην ανηθικότητα των χαρακτήρων και να φρίξει. (Από το blog "senile decay", http://sendec.blogspot.gr)
Περιεχόμενα
Σημείωμα του σκηνοθέτηΣύντομη εργο-βιογραφία
Η Γερμανία του μεσοπολέμου
Ιστορικό του έργου
Σχόλιο της μεταφράστριας
Το έργο
Παράρτημα: κείμενα των διασκευασμένων τραγουδιών (1980)
Επιλογή έργων σειρά: Μαρία Λάζου-Πορτολομαίου
To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:
dimos, fotinipoliteia, vassoula79, ΠΗΝΕΛΟΠΗ123, kiki_kara, checkbook, kzacharakisToν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:
Νίκος Κ., dimos, gregan, fotinipoliteia, kkaravassilis, loukaskoutsikos, doukasgiorgos, ημίφως, alexia, bjorkenia, nassos1, yannismc, DEMINES, iwanna, fluck, Unthinkable23, vassoula79, ioanna13, silv3r, lexima, geopap1984, ki11ua, GioGun, ealexiou123, vatous, titiki2109, fannie, xaitase, kostas.tsip, sophiakotsi, scanti, KoMaFi, tosca88, Ματίνσ, maria tsadiraki, NickKarv, checkbook, sotagn, tanya_arian, biancpolit, Nefeli Karapiperi, argman, ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΚΑΤΙΚΑ, marinadev2, miron, Φραντζέσκα90, blacknarcissus, Ανδρέας Τζερεφός, vspinoula, Marialena Kourbasi, natsanas, lab.alex, Christos Kitsos, evmorfiaa, ΆγγελοςΒασιλείουΚριτικές για το προϊόν
[24/11/2017] Livorno. Δείτε όλα τα σχόλια του χρήστηΒαθμολογία:

Στο θεατρικό του έργο με τίτλο 'Η όπερα της πεντάρας', ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας και ποιητής Bertolt Brecht δομεί ένα θέατρο εμποτισμένο με δόσεις κριτικής παρουσίασης, με πρόσωπα που δοσμένα και στον περίγυρο τους αποκαλύπτουν και βυθίζονται στα απόνερα μίας αστικής κοινωνίας που παρακολουθεί, που συσπάται από 'διαρροές'. Ο Brecht φέρει την θεατρικότητα της δι-επαφής, των αποκαλυπτικών στιγμών σε έναν εξίσου αποκαλυπτικό θεατή, ανασύροντας στην επιφάνεια γαργαλιστικές εικόνες ενός αστισμού που 'καλεί' στο παρόν, που εκφεύγει και καθίσταται ο ίδιος μία 'χειμαρώδης αποκάλυψη: o Brecht συγκροτεί την ιστορία μία σχεδόν θλιμμένη οργή, την στιγμή που αποκαλύπτει τα πλαίσια αναφοράς μία αστικής τάξης προσιδιάζει προς την δια-κράτηση των νορμών που την διέπουν, κινούμενος προς την κατεύθυνση συγκρότησης ενός 'αστερισμού' του θεάματος. 'Η Όπερα της Πεντάρας', προσδιορίζει το ίδιο το θέαμα ως αστική κοινωνία-τάξη εν καιρώ κρίσης, παρεμβάλλει ενδιάμεσα τραγούδια-μπαλάντες που προβάλλοντας όψεις του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής, ενέχουν ακριβώς αυτή την αίσθηση της αντιφατικής 'γλυκειάς' παρακμής εντός του ευρύτερου ιστορικού πλαισίου. Ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας, με την 'Όπερα της Πεντάρας' σκιαγραφεί ένα πλαίσιο-'καθρέφτη', εντός του οποίου αντανακλώνται πρακτικές, μύχιες σκέψεις, δολοπλοκίες, συζεύξεις, η ίδια η μεσοπολεμική Γερμανική κοινωνία που αυτάρεσκα βλέπει και εντάσσεται στο 'κάδρο' της επερχόμενης καταστροφής. Η δομή του έργου στέκει στο οικείο & στο ανοίκειο, στα πρόσωπα που επιτελούν την ηθική της παραφοράς, στις Μπρεχτικές διαλεκτικές εννοιολογήσεις: ο Μπρεχτ αναφέρεται στις αστικές αναφορές, ασκεί έντονη κριτική στους συμβολισμούς της 'καλής ζωής', προσδιορίζει το κέρδος ως μέτρο, διαρρηγνύει τα όρια της τυπικότητας: ο καπιταλιστής δύναται να πανηγυρίσει την ίδια του την καταστροφή. 'Η Όπερα της Πεντάρας', μία σημαντική Μπρεχτική στιγμή, επιστρέφει στο ίδιο το βλέμμα και τις προσλήψεις του θεατή.
Παρακαλούμε συνδεθείτε για να γράψετε μία κριτική.