Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΙΣ ΚΥΔΩΝΙΕΣ Ν' ΑΝΘΙΣΟΥΝ

Παρουσίαση

Οι κυδωνιές άνθιζαν πάντα την άνοιξη στις Κυδωνίες, το Αϊβαλί δηλαδή γιατί αϊβά στα τούρκικα θα πει κυδώνι. Αλλά οι Κυδωνιές πρωτοάνθισαν το 1773, την άνοιξη κι έμειναν ανθισμένες όλο το χρόνο και για χρόνια μετά. Ήταν ο παπάς και βοεβόδας τους, ο Ιωάννης Δημητρακέλλης-Οικονόμος που τις φρόντιζε.
Ύστερα ο Οικονόμος έφυγε και ξεχάστηκε. Με το ζόρι. Οι Κυδωνιές όμως μέχρι το 1821, αφού το όραμά του είχε μείνει ζωντανό, βρίσκονταν σε διαρκή ανθοφορία της ελεύθερης σκέψης για όλους τους Έλληνες, αλλά και σύνδεσμος και προμηθευτής για τους επαναστατημένους.
Τουρκικός στρατός και στίφη άτακτων αφάνισαν την πόλη "δια πυρός και σιδήρου" στις 3 Ιουνίου του 1821. Οι Κυδωνιές έγιναν στάχτη. Ήταν η πρώτη φορά, γιατί μετά αφού ξαναζωντάνεψε η Πολιτεία, πήραν να οργανώνονται τα "τάγματα εργασίας" από το 1913. Ύστερα ήρθε ο Διωγμός και η Σφαγή του '22.
Οι Κυδωνίες, η Ελληνική Πολιτεία, δεν ξανάνθισαν πια... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Σαν πρόλογος για τούτη τη συγγραφή
Οι πρώτες συστάσεις
Όταν ο Τζεζαϊρλή Χασάν πασάς χτυπά την πόρτα
Η εξομολόγηση
Το λαγούμι και άλλα παλιά
Τέσσερις συν ένας πυλώνες: Σπουδές, γάμος, ιεροσύνη, δημόσιος βίος, περιπλάνηση
Τα προνόμια
Η πολιτεία και τα έργα
Η Κάτω Παναγιά
Οι εχθροί
Πριν το Πάσχα
Η αχλή
Μετά το 1791
Επίμετρο
Μια σελίδα από νεότερο κείμενο βρέθηκε κοντά στο παλιό
Το Αϊβαλί, παλιές και νέες φωτογραφίες
Ευχαριστίες
Βιβλιογραφία και ιστότοποι