ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΕΙΚΙΝΗΤΟΥ

Παρουσίαση

"Εκείνος που δεν ταξιδεύει δεν ξέρει την αξία των ανθρώπων", είπε ο Ιμπν Μπατούτα, ο ακάματος Άραβας ταξιδευτής που περπάτησε από την Ταγγέρη ως την Κίνα και γύρισε, για το γούστο της περιήγησης. Αλλά το ταξίδι δεν ευρύνει απλώς το νου. Τον φτιάχνει. Οι πρώτες μας εξερευνήσεις είναι το ανεπεξέργαστο υλικό της ευφυΐας μας και, ενώ γράφω αυτό το κείμενο, βλέπω πως η NCPCC [Εταιρεία Προστασίας του Παιδιού] διαπιστώνει ότι διατρέχει κίνδυνο η πνευματική ανάπτυξη των παιδιών που ζουν μαντρωμένα σε διαμερίσματα πολυκατοικιών."
Το απόσπασμα είναι παρμένο από το άρθρο που έχει τον τίτλο Αυτός ο κόσμος ανήκει στους νομάδες. Στην Ηθική των αντικειμένων, ο συγγραφέας, που είχε εργαστεί στου Sothby's και είχε ζήσει κοντά στα αντικείμενα τέχνης, μας μιλάει για τη σκλαβιά στην οποία μας επιβάλλουν: Τα έργα τέχνης κουράζουν τον άνθρωπο. ...Θυσιάζουμε την ελευθερία δράσης μας για το προνόμιο της φύλαξης τους και καταλήγουμε δεσμώτες σκλάβοι τους.
Τα αντικείμενα, έχουν τρόπο να διεισδύουν στη ζωή όλων των ανθρώπων. Μερικοί άνθρωποι τείνουν να συσσωρεύουν πιο πολλά πράγματα από άλλους, αλλά, όποιος και αν είναι ο βαθμός κινητικότητας της ζωής του, κανένας άνθρωπος δεν είναι εντελώς άνευ αντικειμένων. Ο χιμπαντζής χρησιμοποιεί ξύλα και πέτρες ως εργαλεία, αλλά δεν συσσωρεύει αποκτήματα. Ο άνθρωπος συσσωρεύει. Και τα πράγματα με τα οποία συνδέεται πιο πολύ δεν εξυπηρετούν καμιά χρήσιμη λειτουργία. Αντί γι' αυτό, είναι σύμβολα συναισθηματικής αγκυροβόλησης.
Αρχική φιλοδοξία του Τσάτουιν ήταν "να συγγράψει ένα είδος "Ανατομίας της αεικινησίας", με αναφορές στον άνθρωπο που κάθεται ήσυχα μέσα σε ένα δωμάτιο" του Πασκάλ. Όταν χρειάστηκε να αποφασιστεί ένας τίτλος για τούτο εδώ το βιβλίο, η αξέχαστη φράση του θεωρήθηκε κατάλληλη επικεφαλίδα για τούτη την επιλογή κειμένων που τόσο αξιοθαύμαστα εκφράζει το πόσο μάγευε τον Μπρους Τσάτουιν η σκέψη της κινητικότητας σε όλη του τη ζωή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)