ΑΛΛΑΧ ΑΚΜΠΑΡ!

Παρουσίαση

Η Γιέτερ πήρε το λυχνάρι με το λίπος και το σίμωσε στη γωνιά που κοιμόταν το παιδί. Το πρόσωπό του ήταν πρησμένο κι η ανάσα του ανήσυχη. Τώρα που είχε φύγει η αρρωστημένη κοκκινίλα έδειχνε ασπροκίτρινο στο φως του λυχναριού.
Ήταν το δεύτερο αγόρι της, και σκέφτηκε πως δεν θα μπορούσε να κάνει άλλο παιδί.
Το πρώτο παιδί της προτιμούσε να μην το σκέφτεται. Το 'χε κρατήσει σπίτι περισσότερο απ' όσο έπρεπε, με την ιδέα πως ήτανε μικρός και λιανοκάμωτος, για τη δύσκολη ζωή, στο βουνό. Τον είχε κρατήσει περισσότερο απ' όσο έπρεπε. [...] (Από την έκδοση)