Ο ΔΡΟΜΟΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΠΑΛΑΤΙ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Ζημιά. Έπαθα ζημιά, άρχισα κατευθείαν το επόμενο (το οποίο συνεχίζει την ιστορία της οικογένειας λίγα χρόνια μετά). Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο κύριος Μαχφούζ κάνει ψυχογράφημα. Και το κάνει εξαιρετικά καλά. Ψυχογράφημα ενός ολόκληρου έθνους. Δεν το κρύβω ότι με έχει του χεριού του, δυσκολεύομαι σε σημεία να κρατήσω τον εαυτό μου, όλα όσα με καθορίζουν από μικρή ηλικία, η επαναστατικότητά μου, η αίσθηση του δικαίου, όλα μπορεί να τα κάνει ρευστά ο κύριος Μαχφούζ. Ο πατέρας της οικογένειας, ο αφέντης, είναι κι αυτός άνθρωπος και μας το δίνει να το καταλάβουμε πολύ καλά. Από κοντά, πολύ κοντά. Δεν τον μισούμε, τον κατανοούμε (δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω ότι το κατάφερε αυτό). Είναι ο τρόπος του (του συγγραφέα). Με απόλυτο σεβασμό προς τον Άνθρωπο, διακριτικά, λεπτά, (για παράδειγμα, δεν πέφτει ούτε ένα χαστούκι σε όλο το βιβλίο, αν και αναφέρεται συχνά ότι το ξύλο ήταν νόμιμος τρόπος διαχείρισης της οικογένειας), φτιάχνει ένα μεγάλο ψηφιδωτό που έχει ως κέντρο το σπίτι και σιγά-σιγά απλώνεται σε όλο το Κάιρο και σε όλη την Αίγυπτο. Το αγάπησα. Ήταν δύσκολο. Στην αρχή ειδικά, ήταν ζόρι, δεν προχώραγε. Ο Δρόμος Κοντά Στο Παλάτι ξεκίνησε σαν μια δοκιμασία και κατέληξε σε μια απροσδόκητη, σπάνια απόλαυση. Πιο προσγειωμένα, να πω ότι σε κάποια σημεία ακόμη και μετά τη μέση συνέχιζε να με κουράζει, γιατί εξαντλούσε κάθε θέμα, όσο μικρό κι αν ήταν (και τα περισσότερα ήταν μικρά, αλλά μεγαλοποιούνταν από τον ψυχισμό των μελών της οικογένειας). Τα μεγάλα ήρθαν αργά, πιάνουν μικρή έκταση στο βιβλίο (αφού, στις πρώτες 100+ σελίδες, έλεγα "όλο πίνουν καφέ και τρώνε" ). Αν έχω ένα αρνητικό να πω για την, κατά τ' άλλα, θαυμάσια γραφή του Μαχφούζ, είναι η συνεχής εναλλαγή οπτικής γωνίας. Το κάνει πολύ συχνότερα από ό,τι αντέχεται, μέσα στο ίδιο κεφάλαιο, ακόμη και από παράγραφο σε παράγραφο. Μερικές φορές η αλλαγή ερχόταν τόσο απότομα που δεν καταλάβαινα ποιανού τις σκέψεις ακούμε την κάθε στι