Παρουσίαση
Σ' αυτό το τρίτο βιβλίο της Τριλογίας του Καΐρου σημαίνει για όλους «η ώρα της αλήθειας». Ο Μαχφούζ απομυθοποιεί την πίστη σε ιδέες και σε τρόπους ζωής, ακυρώνει τα όνειρα και τις φαντασιώσεις των ηρώων και προσγειώνει τους πάντες στην πραγματικότητα.Έτσι, ο Άχμαντ ελ Γκαουάντ αντιλαμβάνεται πως η ζωή κάποτε τελειώνει μαζί με τις χαρές της, και τα βλαστάρια της οικογένειας μπλέκουν σε περιπέτειες που δηλώνουν πως η Αίγυπτος -αλλά και ο κόσμος ολόκληρος- ξεφεύγει από το παλιό πολιτικό, κοινωνικό και οικογενειακό πλαίσιο.
Φτάνοντας στο τέλος της Τριλογίας, ο αναγνώστης αναγνωρίζει την ιδιοφυΐα του συγγραφέα, ο οποίος, μέσα από τη γοητευτική κουβέντα που κράτησε μαζί του, θέλησε -και κατάφερε- να μιλήσει στην καρδιά του με τρόπο συναρπαστικό και, συχνά, με καταλυτικό χιούμορ για την ουσία των ανθρώπινων χαρακτήρων. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:
niki_stamouli, vardavasd, gstathoulopoulos, ΚΙΚΗ1979, anna30, mitsost, zidianpoliteia, cat7fish3Κριτικές για το προϊόν
[23/07/2017] AnMakr. Δείτε όλα τα σχόλια του χρήστηΒαθμολογία:
Με αυτό το βιβλίο ο Μαχφούζ ξαναγύρισε στην ποιότητα του πρώτου της τριλογίας (αν και δεν την έφτασε, απλά πλησίασε), μετά το μέτριο Παλάτι των Επιθυμιών. Έβαλα πέντε αστεράκια γι' αυτό που κατάφερε, το ότι μ' έκανε να γνωρίσω αυτή την οικογένεια σαν να 'ταν η δική μου. Φυσικά, αυτό το έκανε από το πρώτο βιβλίο, αλλά σ' αυτό όλα κλείνουν με αυτή την ωραία αίσθηση.
Κατάφερα να δεχτώ ακόμα και τον Γιασίν, που στα προηγούμενα τον αντιπαθούσα. Τώρα είχα γι' αυτόν την αίσθηση "αδερφός είσαι, όπως και να το κάνουμε". Ο Καμάλ, που με απογοήτευσε στην ενηλικίωση αλλά και στην ωριμότητά του, δεν έπαψε πάντως στιγμή να είναι ο αγαπημένος μου. Γιατί είναι τόσο πραγματικός. Άφησε να τον καταπλακώσουν τα κόμπλεξ και οι φόβοι του, μεγαλώνοντας. Οι γονείς της οικογένειας αγαπημένοι, καταπληκτικοί χαρακτήρες, τα κορίτσια επίσης. Λατρεύω τη Χαντίγκα ειδικά, και χάρηκα πολύ που ασχολείται ο συγγραφέας με τις γυναίκες της οικογένειας ξανά σ' αυτό το βιβλίο, γιατί στο προηγούμενο τις είχε ξεχάσει. Έχουν μπει και καινούργιοι χαρακτήρες, τα εγγόνια του Σάιεντ Άχμαντ και της Αμίνα, αλλά δεν προλαβαίνουμε να τους γνωρίσουμε καλά. Από αυτό το λίγο, όμως, συμπαθώ τον Άχμαντ.
Αυτή είναι η μαγεία της τριλογίας του Καΐρου, ότι χάθηκα σε ένα ταξίδι στον χρόνο, παρακολουθώντας μία οικογένεια από κοντά, γνωρίζοντας όχι μόνο αυτή, αλλά και έναν ολόκληρο κόσμο, που διαφέρει πολύ (αλλά, ουσιαστικά, όχι και τόσο) από τον δικό μου.
Παρακαλούμε συνδεθείτε για να γράψετε μία κριτική.