Η ΔΙΚΗ

Παρουσίαση

Η Δίκη, είναι ένα έργο-σταθμός στη σύγχρονη ευρωπαϊκή λογοτεχνία και, ίσως, το χαρακτηριστικότερο έργο του Κάφκα.
"Τί περίεργο, ιδιόμορφο και συναρπαστικό βιβλίο, και τι απόλαυση να το διαβάζεις! Όπως όλα τα έργα του Κάφκα, είναι ένα υφαντό από άπιαστα όνειρα, ένας ονειρικός κόσμος φτιαγμένος με τόσο γνήσια τεχνική στηριγμένος σε μια τόσο ισχυρή δύναμη οραματισμού, που το αποτέλεσμα, ανησυχητικά παρόμοιο με πραγματικότητα δίχως υπόσταση, μας τυραννάει και μας αγχώνει στην αρχή σαν εφιάλτης, μέχρι τη στιγμή που μαντεύουμε το κρυμμένο νόημα." - Έρμαν Έσσε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Με το έργο του ο Κάφκα προκάλεσε (άθελά του) διχογνωμίες στις διάφορες σχολές κριτικής: οι ψυχαναλυτές μίλησαν για παραλλαγές οιδιπόδειου συνδρόμου οι μαρξιστές το καταδίκασαν εξαιτίας της ηττοπάθειας απέναντι στους καπιταλιστικούς μηχανισμούς μαρξιστές άλλων σχολών το επαίνεσαν, επειδή αποτυπώνει ανάγλυφα την αλλοτρίωση του ατόμου μέσα στον καπιταλισμό οι φιλόσοφοι μίλησαν με όρους υπαρξιστικής φιλοσοφίας: για την "Αγωνία" (angst) της "Επιλογής" και την "Αποξένωση" του ατόμου μέσα σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η "Κακή πίστη" οι θεολόγοι διέγνωσαν την απουσία Θεού και πίστης οι εβραϊστές βρήκαν μια νέα ανάγνωση του Ταλμούδ, καθώς και τον τρόμο του κυνηγημένου Εβραίου υπήρξαν κι εκείνοι που τον κατέταξαν στους συγγραφείς του παραλόγου. Ο Γκέοργκ Λούκατς τον αποκάλεσε κορυφαίο ρεαλιστή, ενώ σύμφωνα με κάποιον άλλο κριτικό, "ο Κάφκα απλώνει παντού το σκοτάδι αφήνοντας όμως όλα τα φώτα αναμμένα". Ο κατάλογος είναι ατελείωτος και αν φανερώνει κάτι είναι το μεγαλείο ενός έργου που μέσα στους πολύπλοκους κώδικές του είναι ανοιχτό σε κάθε είδους ερμηνεία. (Ηλίας Μαγκλίνης, Η Καθημερινή, 26/5/2002)