Ο ΤΣΙΠΕΡ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ

Παρουσίαση

«Κάθονταν ο ένας απέναντι στον άλλο, ο γέρος και ο νέος. Πρώτη φορά ήταν καθισμένοι έτσι αντικριστά [...] Μονάχα πατέρας και γιος, τίποτε άλλο. Σαν ένα παράδειγμα της Ιστορίας, σκέφτηκα. Εκπρόσωποι δύο γενεών μίας και μόνο φυλής. Καθένας τους με το καθήκον να εκπροσωπήσει την εποχή του.»
Ο Άρνολντ Τσίπερ, ο φορτωμένος με ελπίδες γιος, επιστρέφει στην πατρίδα μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, νιώθει ωστόσο άπατρις. Κάθεται σε καφενεία, ψάχνει ματαίως να βρει κάποιο νόημα σε μια μόνιμη δουλειά γραφείου ή ένα νέο ξεκίνημα... Είναι ο "νεαρός άντρας της γενιάς τού πολέμου", η παραδειγματική μορφή μιας απογοητευμένης και αποδεκατισμένης γενιάς.
Και ο πατέρας του, ο γερο-Τσίπερ, είναι χαρακτηριστικό δείγμα της προηγούμενης γενιάς, που ξόδεψε μεγάλο μέρος της ενέργειάς της για να αναρριχηθεί από τη θέση του προλετάριου σε εκείνη του (μικρο)αστού.
Ως προάγγελος των μεγάλων μυθιστορημάτων του Ροτ, όπως το "Εμβατήριο Ραντέτσκυ", με το οποίο μπορεί να θεωρηθεί ότι εντάσσεται στην ίδια ενότητα, το έργο αυτό προϊδεάζει τον αναγνώστη για την εξέχουσα τέχνη του συγγραφέα να πλάθει χαρακτήρες που εκφράζουν μια ολόκληρη εποχή, η οποία τοποθετείται χρονικά πριν και μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
«... πορτρέτο μιας εποχής ιδωμένης με βλέμμα οξυδερκές, που την έχει ψηλαφίσει χέρι νευρικό, πορτρέτο πλούσιο σε πραγματικότητα...» (Stefan Zweig, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)