ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ

Παρουσίαση

Τα Λεξικά ορίζουν ότι η Μνήμη είναι η ικανότητα του μυαλού να συγκρατεί εικόνες, γραπτές ή προφορικές εκφράσεις, γεγονότα και άλλα βιώματα, και να τα ανακαλεί στο κέντρο της συνείδησης, με αφορμή κάποιο ερέθισμα. Για να το λένε τα Λεξικά έτσι θα πρέπει να είναι. Όμως, θα τολμήσω να κάνω μια συμπλήρωση σ' αυτόν τον γενικώς παραδεκτό ορισμό. Πιστεύω ότι υπάρχουν και φορές, που η Μνήμη μοιάζει να είναι ικανότητα και της καρδιάς. Ή μήπως, σε ορισμένες περιπτώσεις, μόνο της καρδιάς;
Οι σελίδες, πάντως, που ακολουθούν καταγράφουν μνήμες και κατάθεση καρδιάς από μια εποχή που, εκεί στην απέναντι όχθη της Μεσογείου, στην Αλεξάνδρεια αλλά και ως μέσα στην καρδιά της Αιγύπτου, σε όλο το μήκος του Μεγάλου Ποταμού και στα παράλια της Διώρυγας του Σουέζ, ζούσε και άνθιζε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του Απόδημου Ελληνισμού. Καταγράφουν, όμως, και νωπές μνήμες από κάποιες επιστροφές που ακολούθησαν τον μεγάλο αποχωρισμό, ο οποίος για τους Αιγυπτιώτες Έλληνες, δεν έγινε ποτέ αποχαιρετισμός. (Από την έκδοση)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Αντί για πρόλογο στην Β' έκδοση
Ξαναβρίσκοντας την Αλεξάνδρεια
Μ' έναν κόμπο στο λαιμό
Η πρώτη από τις επιστροφές που δεν ήταν επιστροφή
Οι επόμενες επιστροφές
Νύχτες από βαμβάκι και τραγούδια
Ήταν μια φορά ένα σχολείο
Μια Μεγάλη Παρασκευή στην Αλεξάνδρεια
Φοιτητική ζωή στο "Φαρούκειο"
Στο Χαν Χαλίλ ένα χαμόγελο
Μια παραλία που τραγουδούσε
Οφειλές που προσδιορίζουν χρέος