ΟΡΜΗΤΙΚΟΙ ΟΙ ΦΘΟΓΓΟΙ ΩΣ ΤΟ ΧΑΝΟΜΑΙ

Παρουσίαση

«Όλη τη νύχτα ψώνιζα δαχτυλίδια για τα χέρια
τι σήμαινε λοιπόν αυτό
το σώμα ζητούσε τις δεσμεύσεις του;
Μα είχα ήδη βαθιά τον αρραβώνα με τ' αστέρια
πώς να δθώ αλλού χωρίς
να παραδώσω την αθωότητα στα σκυλιά;
Νύφη της μοναξιάς
αρμένιζα στους ουρανούς
τυλιγμένη στα εξομολογητικά μελάνια μου.
Και μόνο το πρωί συμπονετικό
τον κάματό μου ελεούσε με τον ύπνο.»

Γραφή πορείας. Λυρικές εξομολογήσεις, κατά κανόνα ευσύνοπτες, με διακριτές παραλλαγές σε μορφή και περιεχόμενο. Τυπικές ενός και μόνου αδικαίωτου πάθους. Βιωματικό κεκτημένο. Στον αντίποδα της πόζας, της δήθεν έκφανσης, της εμφανώς ποιητικίζουσας συμπεριφοράς. Το ποίημα κατατίθεται δηλαδή μόνον αν έχει να δείξει κάτι. Πειστικά τα περί απομονώσεως του ποιητικού υποκειμένου, του αυτοεγκλεισμού του, της επακόλουθης στέρησης, του δεδηλωμένου ψυχοπνευματικοσωματικού κενού. [...]
Η ποίηση της Κυριακής Λυμπέρη μοιάζει να είναι ένα κομμάτι φυσικού κόσμου, σαν να βλάστησε όπως το δέντρο, να αναζητά την τροφή με το ένστικτο του ζώου, να καθοδηγεί τα βήματά της στο δάσος με την άνεση του θηρίου. (Γιώργος Βέης, bookpress.gr, 18/9/2017)

Περιεχόμενα

Δήθεν δική μου
Τοπίο Μαΐου
Για να σου μοιάζω
Μαθαίνεις νύχτα
Αν είμαι
Στα κοιμητήρια
Με τον τρόπο των δέντρων
Ο άντρας μου να μ' επιθυμεί
Παραμυθίες
Αμφιβολίες δειλινού
Η εξάρτηση
Όταν το ταβάνι υπαγορεύει
Να σκέφτεσαι χελιδονάκι
Τα δώρα
Amabilis insania
Της μύγας
Στα άκρα
Τα μη γεγονότα
Για την καλή χρονιά
Τα άγια τοις κυσί
Κι όμως Κατερίνα
Επί σκηνής
Η παράσταση
Ένας λόγος για το τίποτα
Ο άντρας που δεν
Το τραίνο
Η τέχνη λοιπόν όλα τα επιτρέπει;
Σου θυμώνω
Με τη μέθοδο των υπαινιγμών
Η σελίδα του κόσμου
Διηγητικόν
Το σπίτι στον ουρανό
Ο Μινώταυρος με τα γάντια
Πρώτες δημοσιεύσεις