ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΤΕΧΝΗ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Παρουσίαση

Ο Αριστοτέλης υπήρξε ο επιστημονικός θεμελιωτής της Ρητορικής Τέχνης. Οι προγενέστεροι συνεκέντρωσαν όλην την προσοχήν των στην επεξεργασία της τεχνικής δια την συγκίνησιν των ακροατών, ενώ ο Αριστοτέλης επεξεργάσθη την τεχνικήν της πειθούς με αποδείξεις, πράγμα που τον ωδήγησε σε μία φιλοσοφική και ψυχολογική διερεύνησι του αντικειμένου του, όπως εμφανίζεται στα τρία βιβλία αυτού του βαθυστόχαστου έργου που φέρει τον τίτλο "Ρητορική Τέχνη". Η "Ρητορική" εγράφη το 330 π.Χ. δηλαδή κατά τον χρόνον της δευτέρας διαμονής του Αριστοτέλους στην Αθήνα.
Στο δεύτερο βιβλίο ο Αριστοτέλης παρατηρεί ότι ο ομιλητής πρέπει να καταβάλη κάθε προσπάθεια να δημιουργηθή κάποια εντύπωσις δια τον εαυτόν του και να επηρεάζη συναισθηματικώς τον κριτήν. Αυτό χρειάζεται περισσότερον στην δικανική ρητορεία, όπου ο ρήτωρ δια να πείθη το ακροατήριο με την αξιοπιστία του, πρέπει να διαθέτη πρακτική σοφία, αρετή και καλήν θέλησιν.
Μέσα σ' αυτό το γενικό πλαίσιο εξετάζονται όλα τα συναισθήματα και πάθη (οργή, θυμός, αγάπη και φιλία, φόβος, εύνοια, οίκτος, φθόνος, άμιλλα) των οποίων η γνώσις είναι απαραίτητος δια ν' απόδειξη ο ρήτωρ την καλήν του θέλησιν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)