ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ

Παρουσίαση

ΙΝΕΣ: Μεταξύ δολοφόνων. Είμαστε στην κόλαση, μικρούλα μου, και δε γίνεται ποτέ λάθος. Δεν καταδικάζουν ποτέ τους ανθρώπους για το τίποτα.
ΕΣΤΕΛΛΑ: Πάψτε...
ΙΝΕΣ: Στην κόλαση... καταδικασμένοι... κολασμένοι...
ΕΣΤΕΛΛΑ: Πάψτε... Πάψτε επιτέλους, σας απαγορεύω να μεταχειρίζεστε χοντροκομμένες λέξεις.
ΙΝΕΣ: Κολασμένη η μικρή αγία. Κολασμένος ο ήρωας ο ανεπίληπτος. Όλοι μας κάποια στιγμή κάναμε το κέφι μας, δεν είναι έτσι; Υπάρχουν άνθρωποι που υπέφεραν εξαιτίας μας, που πέθαναν κι αυτό μας διασκέδαζε πολύ. Τώρα πρέπει να πληρώσουμε.
ΓΚΑΡΣΕΝ: (Με υψωμένο χέρι). Θα πάψετε, ναι ή όχι;
ΙΝΕΣ: (Τον κοιτάζει άφοβα, αλλά με καταφανή έκπληξη). Χα... (Σε λίγο). Μια στιγμή... Κατάλαβα... Ξέρω γιατί μας έβαλαν μαζί.
ΓΚΑΡΣΕΝ: Προσέξτε τι πρόκειται να πείτε...
ΙΝΕΣ: Θα δείτε πόσο είναι κουτό. Κουτό σαν τα λάχανα. Δεν υπάρχουν σωματικά βασανιστήρια, έτσι δεν είναι; Κι όμως είμαστε στην κόλαση. Και δεν πρόκειται να 'ρθει κανένας άλλος. Κανένας, θα μείνουμε μόνοι και οι τρεις μαζί ως την αιωνιότητα. Έτσι δεν είναι; Κάποιος όμως λείπει από εδώ μέσα. Ο δήμιος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)