ΜΠΑΡΤΛΜΠΥ, Ο ΓΡΑΦΕΑΣ

Παρουσίαση

"Ο Μπάρτλμπυ είναι ένας γραφέας της Ουώλλ Στρήτ που δουλεύει σε ένα δικηγορικό γραφείο και αρνείται, με ταπεινό πείσμα, να εκτελέσει οποιαδήποτε δουλειά του αναθέτουν... Ο Μπάρτλμπυ είναι κάτι παραπάνω από τέχνασμα ή αποκύημα της ονειρικής φαντασίας είναι κυρίως ένα βιβλίο θλιβερό και αληθινό που μας δείχνει την ουσιώδη αλυσιτέλεια η οποία αποτελεί μία από τις καθημερινές ειρωνείες του σύμπαντος". (JORGE LUIS BORGES)

Ως γραφέας, ο Μπάρτλμπυ ανήκει σ’ έναν λογοτεχνικό αστερισμό. Ο πολικός του αστέρας είναι ο Ακάκι Ακακίεβιτς [Ντοστογιέφσκι]. Το επίκεντρό του διαμορφώνεται από τους δίδυμους αστέρες Μπουβάρ και Πεκυσέ [Φλωμπέρ]. Και το άλλο του άκρο φωτίζεται από τα λευκά φώτα του Ζίμον Τάννερ [Ρόμπερτ Βάλζερ] και του πρίγκιπα Μίσκιν. Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η ζώνη των αστεροειδών των δικαστικών υπαλλήλων του Κάφκα. (GIORGIO AGAMBEN)

O Μπάρτλμπυ δεν είναι μια μεταφορά για τον συγγραφέα ούτε το σύμβολο κάποιου. Είναι ένα βίαια κωμικό κείμενο, και το κωμικό είναι πάντοτε κυριολεκτικό. Είναι σαν μια νουβέλα του Κλάιστ, του Ντοστογιέφσκι, του Κάφκα ή του Μπέκετ, μαζί με τους οποίους σχηματίζει μια υπόγεια γενεαλογική γραμμή αίγλης. [...] Ένας λιγνός χλομός άντρας είπε τη συνταγή για να τρελάνεις τους πάντες. [...] Αυτό που μετράει για έναν μεγάλο μυθιστοριογράφο, τον Μέλβιλ, τον Ντοστογιέφσκι, τον Κάφκα ή τον Μούζιλ, είναι τα πράγματα να παραμένουν αινιγματικά, όχι όμως και αυθαίρετα: με λίγα λόγια, μια νέα λογική, μια άρτια λογική, που δεν μας επαναφέρει όμως στον ορθό λόγο και που συλλαμβάνει την οικειότητα ζωής και θανάτου. Ο μυθιστοριογράφος έχει το μάτι του προφήτη, όχι το βλέμμα του ψυχολόγου. (GILLES DELEUZE)

«Το κομψά σχεδιασμένο εξώφυλλο αντανακλά το ύφος του περιεχομένου, αυτής της αριστοτεχνικά γραμμένης νουβέλας του συγγραφέα του Μόμπυ Ντικ, Herman Melville. (...) Ο Μπάρτλμπυ δεν έχει ιδιότητες. Σιωπή περιβάλλει την ύπαρξή του, μια σιωπή που διακόπτεται μόνο από μια φράση που μοιάζει να συμπυκνώνει όλη του την ύπαρξη: «Θα προτιμούσα όχι». Με αυτή τη φράση αρνείται σταδιακά όλο και περισσότερες από τις δουλειές που απαιτεί η θέση του ως γραφέα με αποτέλεσμα στο τέλος η ύπαρξή του στο γραφείο να είναι εντελώς περιττή και ο ίδιος να περνάει τις ώρες του μπροστά σε ένα παράθυρο που βλέπει σε έναν τοίχο». (Έλενα Μαρούτσου, bookpress.gr, 18/09/2011)

Περιεχόμενα

H έκδοση συνοδεύεται από πλούσιο Επίμετρο, που περιλαμβάνει και το διάσημο δοκίμιο του Ζιλ Ντελέζ «Μπάρτλμπυ, ή η φόρμουλα».