ΕΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Παρουσίαση

Ένας φιλέλληνας γερμανός (ο αφηγητής), ο "Έλληνας φίλος" και συνέταιρός του σε μία δουλειά χωρίς προοπτική, η σύζυγός του, μία δυναμική γυναίκα, όμορφη σαν σταρ του ασπρόμαυρου κινηματογράφου, και ένας "σύντροφος" απ' τα παλιά, τετράπαχος σαν "ανθρωπάκι της Michelin", συνθέτουν ένα carre bizarre σε μία νουβέλα που εκτυλίσσεται διαδοχικά σε τρεις διαφορετικές πόλεις: στο Αμβούργο, στην Αθήνα και στο Μόναχο. Στην αποπνικτική υγρασία του καλοκαιριού, με φόντο τις τηλεοπτικές εικόνες από τον Γύρο της Γαλλίας, ο αφηγητής επιστρέφει ασυναίσθητα σ' ένα παράξενο καλοκαίρι από το παρελθόν, όταν η θερινή ραστώνη, η αναβλητικότητα, αλλά και μία απρόοπτη επίσκεψη θα τον οδηγήσουν σε μία υπόθεση που μοιάζει με παρτίδα σκάκι. Ανάμεσα στην επιβεβαίωση και στη ματαίωση, οι πρωταγωνιστές έρχονται αντιμέτωποι με τις επιλογές τους, μαζί με πάθη και λάθη, που δεν αφήνουν κανέναν αλώβητο. Μια υπόθεση που εξελίσσεται όπως ένας αγώνας ποδηλασίας: Αρχικά σαν μία φαινομενικά απλή ετάπ, για τα καταλήξει σ' ένα ντεμαρράζ των συγκρουόμενων συμφερόντων, των ενοχών και των συναισθημάτων. Όταν όλα τελειώσουν απρόσμενα, ο ήρωας συνειδητοποιεί πως το μόνο που του απομένει, είναι να επιστρέψει ξανά εκεί απ' όπου ξεκίνησε: στην πόλη, στο ποδήλατο και στη μοναξιά του. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Ο Κώστας Καλφόπουλος δεν αρκείται στο να γράψει αποκλειστικά μια ζοφερή ιστορία, ούτε μια χορταστική περιπέτεια με μια femme fatale. Η νουβέλα του είναι πολιτική και οι επισημάνσεις που κάνει - παρατηρώντας τα πράγματα με τα μάτια ενός Γερμανού - αξιοπρόσεκτες.
Έτσι μαθαίνουμε ότι ορισμένοι έλληνες αντιχουντικοί επένδυσαν κερδοφόρα στο αντιστασιακό τους παρελθόν και σήμερα δικάζουν και καταδικάζουν στο όνομα του λαού, ή διδάσκουν στα ίδια αμφιθέατρα τα οποία κάποτε οι ίδιοι απαξίωναν. Επίσης, μας γνωστοποιεί ότι οι Έλληνες είναι ένας περίεργος λαός - αυθόρμητοι, συναισθηματικοί, γλεντζέδες, αλλά και ξεροκέφαλοι, ατομιστές, καχύποπτοι, παντού βλέπουν συνωμοσίες και ίντριγκες. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι τα νουάρ στοιχεία και η μοιραία γυναίκα της ιστορίας δεν είναι για τον Καλφόπουλο παρά το πρόσχημα για να αναφερθεί στη σημερινή δραματική ελληνική πραγματικότητα, η οποία έχει τις ρίζες της στο πρόσφατο παρελθόν. (ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 17/7/2011)