ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΣΤΑΧΤΗ

Παρουσίαση

Ο ολοκληρωτισμός, μαύρος και ερυθρός, του 20ού αιώνα οδήγησε τον ανθρώπινο ψυχισμό σε τέτοια ερέβη που το κακό απλώθηκε χωρίς μια τύψη, δίχως μια υποψία έστω ενοχής. Με τη σημαία της ιδεολογίας βαφτίστηκε «καλό» και λιάνισε όποιον νόμισε πως έφραζε το δρόμο της ευτυχίας. Έχουν γραφεί αμέτρητες σελίδες για τη φρίκη των κάθε λογής στρατοπέδων. Τούτο το βιβλίο όμως έχει μια αρετή που λίγα από τα όμοιά του διαθέτουν. Ο συγγραφέας, περιγράφοντας την «φιλοξενία» του στο σταλινικό γκουλάγκ, υπερβαίνει με πολύ τέχνη και δύναμη ψυχής τον εγκλωβισμό στην προσωπική του περιπέτεια. Δίνει στο κείμενό του διαστάσεις πανανθρώπινες. Αναζητά και βρίσκει το βαθύ νόημα της ζωής εκεί που όλα φαίνονται χαμένα. Η απανθρωπιά των καιρών τον κάνει άνθρωπο και μαζί του εμείς γινόμαστε λίγο καλύτεροι. Αυτή είναι η μεγάλη αρετή του Ολέγκ Βόλκωφ και συνταιριάζει με την άλλη του αρετή: το μεγάλο του λογοτεχνικό τάλαντο που τον έκανε γνωστό σ' ολόκληρο τον κόσμο. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Περιεχόμενα

Πρόλογος για την ελληνική έκδοση
Σημείωμα
Πρόλογος Μαργαρίτας Βόλκωφ
Μερικές πινελιές
Κεφάλαιο πρώτο: Η αρχή του μακρινού δρόμου
Κεφάλαιο δεύτερο: Ταξιδεύω
Κεφάλαιο τρίτο: Η Κιβωτός του Νώε
Κεφάλαιο τέταρτο: Η γκαρρότα
Κεφάλαιο πέμπτο: Στην περιοχή των άγριων πουλιών
Κεφάλαιο έκτο: Στη διασταύρωση της ζωής
Κεφάλαιο έβδομο: Ακόμη εξήντα μήνες ζωής
Κεφάλαιο όγδοο: Και ιδού, ίππος χλωρός
Κεφάλαιο ένατο: «Θα γυρίσουν οι άνεμοι στους κύκλους τους πάλι»
Κεφάλαιο δέκατο: Στο δρόμο των Δεκεμβριστών
Επίλογος
Σημειώσεις
Παράρτημα