ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΑΝΕΜΟΜΥΛΩΝ

Κριτικές για το προϊόν

Η ποιητική συλλογή του Σέφη Αναστασάκου με τίτλο 'Στη σκιά των ανεμόμυλων' συγκροτεί όρους ενός εμπρόθετου λυρισμού ο οποίος προσδιορίζει συμβάντα διαμέσου των 'ερειπίων' της ιστορίας και του πολύσημου 'τώρα', εγγράφοντας χαρακτηριστικά δια-κράτησης συμβολισμών, συμβολισμών που δεν προστατεύονται παρά από την ίδια την φορά που προσδίδει ο ποιητής. Η ποιητική γλώσσα δια-περνάται από εντάσεις, από προσδοκίες καταλλαγής, από μία ηλιακή έγκλιση που δεν αποκαλύπτει παρά αποκαλύπτεται διαρκώς στα επάλληλα σώματα. Διαρρηγνύοντας τους όρους της απλής προτρεπτικότητας, ο ποιητής, ανοιχτός στα κελεύσματα του καιρού του, εντάσσει στο ποιητικό πεδίο μνήμες που συνδιαλέγονται με τις 'σκιές' της παρηγορίας, νοηματοδοτεί τις υποκειμενικές εκφάνσεις ενός αντικειμενικού γίγνεσθαι, εκεί όπου 'εδαφοποιούνται' οι αλληγορίες αναγέννησης εν καιρώ κρίσης, διαμέσου της 'επι-καρπίας' της 'άγνωστης' λέξης, της οικείας στιγμής, καθώς και της ερωτικής ανάδυσης από το 'μύθο': σώμα και σώματα εν σχέσει με την γενεαλογία του ανθρώπινου αίματος. Στην περιώνυμη 'σκιά' ενσκήπτουν οι ενοχές, η άσκηση του πένθους, η αίσθηση μίας δυνατότητας απο-λύτρωσης που εκφέρεται ως διαπεραστική αίσθηση των πραγμάτων, η πρόθεση της προσήκουσας μαρτυρίας: η δι-επαφή και η οριακότητα της: ''Στα χείλη σου ροδάκινου γεύση ανυπότακτη''. Στην ποιητική γλώσσα δομούνται σχέσεις εκτατικές, σχέσεις που αναφέρουν και αναφέρονται από την τριβή, από την 'γεύση' του ίμερου, εκεί όπου τα χείλη φέρουν την φυσικότητα της ασύγγνωστης πρόθεσης: την ''γεύση του ροδάκινου'' ως επανοικειοποίηση της περιεχομενικότητας του έρωτα, της δόμησης του 'ανυπότακτου' στην ίδια την φορά του ανήκειν. Μεταξύ κοινωνικών αποτυπώσεων και σήμανσης των στοιχείων εκείνων που δύνανται να συνθέσουν την ποιητική 'αλήθεια', ο Σέφης Αναστασάκος επικοινωνεί με τις όψεις της δοτικότητας, φέρει το περίβλημα μίας σκληρής εποχής, διευρύνοντας παράλληλα τα όρια μίας ποίησης που, από τις ίδιες τις απευθύνσεις της, αναμένει πολλά.