ΠΛΗΓΕΣ

Περιεχόμενα

Η άρνησή σου
Τα σκοτάδια μου
Αννίκα
Όλη μου η ζωή μια αναμονή...
Ξεσκίζω τη γαλήνη μου...
Που να τον χωρέσω τόσο πόνο;...
Εγκατέλειψα αφρόντιστη την ψυχή μου...
Έψαχνα να βρω τα κομμάτια μου...
Ομόνοια
Πλήθος ανθρώπων κοντά μου και τριγύρω...
Είναι κάτι βράδια ναυάγια...
Εγώ ποτέ δεν είμαι εκεί που θέλω...
Δύο διαθέσεις...
Αφορίζω την ευαισθησία μου...
Κι αυτή η μέρα πέρασε?
Φοβάμαι τις λέξεις...
Ο πόνος μας δε μας ανήκει...
Θέλω να πάρω ένα δρόμο...
Εντός του σπιτιού συνομιλώ με ίσκιους...
Δε χωράω στη θάλασσα τ' ουρανού...
Μη φοβάσαι τις αρνήσεις...
Ανύποπτα κινούμαι μες στο χρόνο...
Μην του το κρύβεις του παιδιού το δέος του θανάτου...
Το τοπίο αλλάζει
Τα βότσαλα της θάλασσας που ζωγραφίζω
Λίγο ακόμα? και οι γραμμούλες μας θα συμπέσουν?
Προοπτική
Ο χρόνος που μέσα του σιωπάς είναι χρόνος νεκρός?
Γίνε αεράκι?
Συχνά τις νύχτες δεν κοιμάμαι?
Χέρια μου
Δε θέλω να γράφω ερωτικά ποιήματα μόνο?
Σε βύζαξα σαν μωρό?
Επιστροφή
Ώρες ακίνητη πάνω σε ένα κρεβάτι?
Πόνος στα κόκαλα απ' την άρνησή σου?