ΠΕΡΑΙΩΣΗ

Παρουσίαση

Τι θα κάναμε όλοι εμείς, που σηκώνουμε καθημερινά το φορτίο της κρίσης, αν κάποιος που υπογράφει σαν "εθνικός φοροεισπράκτορας" άρχιζε να σκοτώνει φοροφυγάδες, για να γεμίσει τα ταμεία του κράτους; Πώς θα αντιδρούσαμε; Αυτό είναι το δίλημμα του αστυνόμου Χαρίτου. Του μείωσαν τον μισθό, του έκοψαν τα επιδόματα, η κόρη του, Κατερίνα, ετοιμάζεται να μεταναστεύσει γιατί δε βρίσκει δουλειά. Και εκείνος καλείται να συλλάβει έναν δολοφόνο, ο οποίος προσφέρει "θεάρεστο" έργο. Πού τελειώνει ο αστυνόμος και πού αρχίζει ο άνθρωπος Χάριτος;
Η Περαίωση είναι το δεύτερο μυθιστόρημα της "Τριλογίας της Κρίσεως" του Πέτρου Μάρκαρη. Και είναι ένα μυθιστόρημα "κρίσεως" ανάμεσα στο καθήκον και στη συνείδηση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στην ΠΕΡΑΙΩΣΗ ο "εθνικός φοροεισπράκτορας" δολοφονεί φοροφυγάδες και ευνοημένους του συστήματος, επίσης με αρχαία όπλα: κώνειο (σε ενέσιμη μορφή), τόξο και βέλος. Ακολούθως αφήνει τα θύματά του σε αρχαιολογικούς χώρους.
Τον ρωτώ αν σήμερα κάποιος που καλείται να πληρώσει ένα έκτακτο χαράτσι πρέπει να τηρήσει τη στάση του Σωκράτη. "Είναι δύσκολο να σας απαντήσω. Οι αρχαίοι ημών δεν ήξεραν μόνο να φτιάχνουν πολιτισμό και να πολεμούν όταν χρειάζεται. Ηξεραν και να τιμωρούν όταν έπρεπε. Ο δολοφόνος παραπέμπει στην ατιμωρησία που επικρατεί στην Ελλάδα. Εδώ κανένας δεν τιμωρεί κανέναν, επειδή κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη αφενός και αφετέρου επειδή η εκάστοτε τιμωρία θα συνεπάγετο έναν τέτοιον κύκλο ενόχων που κανείς δεν τολμά να τον αγγίξει. Δείτε τις εξεταστικές επιτροπές, για παράδειγμα, στη Βουλή, που κοροϊδεύουν τον κόσμο".
Επιπλέον "τα εννέα στα δέκα εγκλήματα παγκοσμίως γίνονται λόγω υπέρβασης των ορίων του ατόμου. Κανείς από εμάς δεν γεννιέται δολοφόνος. Δεν ξέρουμε όμως τι είναι ικανός ένας άνθρωπος να κάνει αν υπερβεί τα όριά του. Το επικίνδυνο αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι ότι σπρώχνεται ένας ολόκληρος λαός στην υπέρβαση των ορίων του. Και αυτό δεν ξέρουμε πού μπορεί να τον οδηγήσει. Αυτό είναι που με ανησυχεί" λέει, τονίζοντας ότι τα πράγματα παίρνουν επικίνδυνη τροπή, καθώς "δεν διαφαίνεται κάποια προοπτική εξόδου" από την κρίση: "Δεν φταίμε μόνο εμείς, φταίνε και οι Ευρωπαίοι, μη γελιόμαστε".
"Δεν κάναμε ποτέ στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης το άλμα από τη θεσμική στην ποιοτική δημοκρατία" εκτιμά ο Μάρκαρης. "Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ευθύνες, έχουμε όμως όλοι ένα μερίδιο της ευθύνης διότι συμμετείχαμε σε αυτή την ιστορία με την ψήφο μας. Ποιος άραγε μας υποχρέωσε τα τελευταία 35 χρόνια να ψηφίζουμε δύο οικογένειες; Το κάναμε και, ως φαίνεται, δεν κατανοήσαμε τι σημαίνει να καταργήσουμε τη μοναρχία αλλά να διατηρήσουμε την οικογενειοκρατία". (Από συνέντευξη του Π. ΜΑΡΚΑΡΗ στον ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΠΕΚΟ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 6/11/2011)