ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ: ΗΘΙΚΑ (ΔΕΚΑΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Παρουσίαση

Περί ειμαρμένης: Θεωρία για την ειμαρμένη, συνδυαζόμενη τόσο με τη θεία πρόνοια όσο και με την ελευθερία της βουλήσεως.
Περί του Σωκράτους δαιμονίου: Αφήγηση σχετικά με την απελευθέρωση των Θηβών (379 π.Χ.) από τη σπαρτιατική κυριαρχία με τη βοήθεια μιας ομάδας συνωμοτών και σχετικά με τις φιλοσοφικές συζητήσεις που γίνονταν κατά τη διάρκεια των συνωμοτικών συναντήσεων και κυρίως με αφορμή την άφιξη ενός νεαρού πυθαγορείου στη Θήβα.
Περί φυγής: Δοκίμιο πρακτικής φιλοσοφίας απευθυνόμενο ως επιστολή σε εξόριστο από τις Σάρδεις.
Παραμυθητικός προς την γυναίκα: Παρηγορητικό κείμενο του Πλουτάρχου προς τη γυναίκα του Τιμοξένα για τον θάνατο σε νηπιακή ηλικία της κόρης τους. Κείμενο με αμεσότητα και γνήσια συγκίνηση.
Ο βιογράφος και φιλόσοφος Πλούταρχος (50-120 μ.Χ. περ.) γεννήθηκε στη Χαιρώνεια της Βοιωτίας. Με τα ταξίδια του διεύρυνε τον γνωστικό του ορίζοντα και ήρθε σε επαφή με προσωπικότητες της εποχής, κυρίως εξέχοντες Ρωμαίους. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην πατρίδα του και άσκησε δημόσια τα ιερατικά αξιώματα. Το σωζόμενο έργο του διακρίνεται στο ιστορικό-βιογραφικό μέρος και στα ονομαζόμενα "Ηθικά" συγγράμματα. Στους "Παράλληλους βίους" παραβάλλονται επιφανείς Έλληνες και Ρωμαίοι και συγκρίνονται εμμέσως οι κόσμοι που καθένας εκπροσωπεί. Στα "Ηθικά" αναπτύσσονται, άλλοτε υπό μορφή διαλόγων και άλλοτε πραγματειών ή διατριβών, ζητήματα ηθικής, φιλοσοφίας, επιστήμης, πολιτικής, φιλολογικής κριτικής, καθώς και θέματα από τον χώρο της θρησκείας, της φύσης, της ιστορίας κ.λ.π. Πολυμαθής και με λεπτό πνεύμα, ο συγγραφέας εξέφρασε με απλότητα και αισιόδοξη αντίληψη τις παραδοσιακές Ελληνικές αξίες. Το έργο του τέρπει και διδάσκει, όντας παράλληλα σπουδαία πηγή της γραμματείας των κλασικών και των Αλεξανδρινών χρόνων. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)