Ο ΑΝΗΘΙΚΟΛΟΓΟΣ

Παρουσίαση

"Ένα πρωί, έκανα μια περίεργη ανακάλυψη που αφορούσε τον εαυτό μου: ο Μοχτίρ, ο μόνος που δε με νευρίαζε ανάμεσα στους προστατευόμενους της γυναίκας μου, ήταν μόνος μέσα στο δωμάτιό μου μαζί μου. Στεκόμουν όρθιος δίπλα στη φωτιά, με τους δυο αγκώνες μου ακουμπισμένους πάνω στο τζάκι, μπροστά σ' ένα βιβλίο, και μολονότι έδειχνα απορροφημένος, μπορούσα κι έβλεπα μέσα στον καθρέφτη την αντανάκλαση των κινήσεων του παιδιού, στο οποίο είχα στραμμένη την πλάτη.

"Αν είχα προσφέρει τον ήρωά μου ως ένα πρότυπο, θα έπρεπε να παραδεχθώ ότι είχα πλήρως αποτύχει. Οι ελάχιστοι εκείνοι που θέλησαν να ενδιαφερθούν για την περιπέτεια του Μισέλ, το έκαναν με την πρόθεση να τον αναθεματίσουν μ' όλη τη δύναμη της καλοσύνης τους. Δεν κόσμησα ματαίως τη Μαρσελίν με τόσες αρετές. Κανείς δε συγχωρούσε στον Μισέλ ότι δεν την έθετε υπεράνω του εαυτού του.
Αν είχα προσφέρει αυτό το βιβλίο ως ένα κατηγορητήριο κατά του Μισέλ και πάλι δε θα είχα επιτύχει, αφού κανείς δε θα μου όφειλε ευγνωμοσύνη για την αγανάκτηση την οποία προκάλεσε ο ήρωάς μου, μια αγανάκτηση που εγώ διήγειρα άθελά μου. Ξεκινώντας από τον Μισέλ, επεκτάθηκε και σ' εμένα. Λίγο ακόμη και θα με ταύτιζαν μ' εκείνον..." (Από τον πρόλογο του συγγραφέα)

"Εκατό χρόνια μετά, ο Ανηθικολόγος είναι εξίσου απειλητικός... ο σαδομαζοχισμός των Πενήντα αποχρώσεων μοιάζει παιδικός... Ο Ανηθικολόγος μάς αποκαλύπτει τα δικά μας όρια, μας καλεί να τα επαναπροσδιορίσουμε - μας κάνει να αναρωτηθούμε για την προέλευσή τους..." (Guardian)