ΙΑΜΒΙΚΟΙ ΚΑΙ ΕΛΕΓΕΙΑΚΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ: ΑΠΑΝΤΑ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Παρουσίαση

Η ιαμβική και ελεγειακή ποίηση αποτελεί και αυτή γέννημα της ίδιας λογοτεχνικής τάσης που οδήγησε στην καλλιέργεια του λυρισμού και στη στροφή της ποιητικής έμπνευσης στα προσωπικά αισθήματα και βιώματα των δημιουργών. Προερχόμενη η μεν ιαμβική από τα χοντροκομμένα σκώμματα των τελετών γονιμότητας, η δε ελεγειακή από τους θρήνους, στενά συνυφασμένες αρχικά με τη μουσική και συγκεκριμένα με τον αυλό, έχασαν, σε αντίθεση με την υπόλοιπη λυρική ποίηση, από νωρίς τον μουσικό τους προσανατολισμό και προορίζονταν μόνο για απαγγελία. Εξακολούθησαν όμως, ιδιαίτερα η ελεγειακή ποίηση, να αποτελούν αγαπημένο αντικείμενο των ποιητών, καταλήγοντας να γίνουν η βασική ποιητική μορφή των επιγραμμάτων σε ολόκληρη την αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)

Περιεχόμενα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΚΕΙΜΕΝΟ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Αδέσποτα ελεγειακά, Αδέσποτα ιαμβικά, Αισχίνης, Αισχρίων, Αισχύλος, Αλκιβιάδης, Ανάνιος, Αντίμαχος, Απολλόδωρος, Αριστόξενος, Αριστοτέλης και Πέπλος Αριστοτέλειος, Αρχέλαος, Άσιος, Αστυδάμας, Ασωπόδωρος, Αφαρεύς, Δημόδοκος, Διονύσιος ο Χαλκούς, Διονύσιος ο τύραννος, Δίφιλος, Εύηνος, Ευκλείδης, Έρμιππος, Ζεύξις, Θεόκριτος ο Χίος, Θουκυδίδης, Ίππαρχος, Ίππων, Ιππώναξ, Ίων ο Χίος, Ίων ο Σάμιος, Καλλίνος, Κλεοβουλίνα, Κλέων, Κλονάς, Κράτης, Κριτίας, Μάμερκος, Μελάνθιος, Μένανδρος, Μίμνερμος, Όλυμπος, Όμηρος
ΣΧΟΛΙΑ