Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΣΤΟΝ MARCUSE

Παρουσίαση

«Η αγωνία της άρνησης στον Marcuse. Η περί της θεμελίωσης της κοινωνικής του φιλοσοφίας». Τι σημαίνει ότι η αγωνία της άρνησης αποτελεί το θεμέλιο της κοινωνικής φιλοσοφίας του Marcuse; Τι σημαίνει ήδη ότι η άρνηση αποτελεί το θεμέλιο μιας κοινωνικής φιλοσοφίας; Για να απαντηθούν τα ερωτήματα αυτά θα πρέπει να απαντηθεί το πιο πρωταρχικό: Τι σημαίνει η άρνηση στον Marcuse; Και πώς η σκέψη για την άρνηση, στον ίδιο φιλόσοφο, αναδύεται ως αγωνία της άρνησης;
Προκειμένου να απαντηθεί αυτό το κρίσιμο ερώτημα, στη μελέτη αυτή διερευνώνται εκείνα τα στοιχεία που αποτελούν αφορμές και τρόπους της αγωνίας της άρνησης αφορμές όπως: η απόπειρα θεμελίωσης της άρνησης ως αγωνίας, η απουσία της άρνησης στο εσωτερικό της κοινωνίας τρόποι όπως: η διακύβευση της Μεγάλης Άρνησης ως έκταση (από την Άρνηση στις αρνήσεις) και ως ένταση ατομικού-καθολικού. Διερευνάται ακόμη και εντέλει το οριακό εγχείρημα που αφορά την αγωνία της άρνησης και το οποίο είναι η διακύβευση του καθολικού η διακύβευση αυτή σφραγίζει τη μετάβαση από την προβληματική της Μεγάλης Άρνησης στην προβληματική της Μεγάλης Διακύβευσης, εννοούμενης πρωταρχικά ως εκκάλυψης και αποδοχής συμμετοχής στο παιχνίδι των ανώνυμων εκδοχών του α-περιόριστου άλλου, χάριν της απ-ελευθέρωσης.
Αυτή η διακύβευση του καθολικού, η οποία κινείται πέραν από την αγωνία της άρνησης (που έχει ως όριό της τη μη διακύβευσή του), αυτή η συμμετοχή στη Μεγάλη Διακύβευση, δεν είναι μία ακόμη εννοιολόγηση-αφαίρεση, δηλαδή: μία ακόμη εκδοχή της φιλοσοφίας περί/υπέρ της διαφοράς, αλλά μία αποδοχή συμμετοχής στο παιχνίδι των εκκαλύψεων του άλλου, η οποία γίνεται απόπειρα να επιτευχθεί μέσα από την αισθητική απόσυρση της φιλοσοφίας υπέρ του συγκεκριμένου. Η έξοδος αυτή της φιλοσοφίας προς το αισθητικό, χάρη του συγκεκριμένου, επιτρέπει στο συγκεκριμένο-διαφορά να αφεθεί, ελεύθερο από τη φιλοσοφία, στο πεδίο του αισθητικού, το οποίο εκλαμβάνεται στη μη καταπιεστική χρήση του και παριστά τη μη-ταυτότητα του υποκειμένου με το αντικείμενο του ατόμου με το άτομο το γεγονός αυτό επιτρέπει στο συγκεκριμένο να οδηγηθεί στην απελευθέρωση και την αυτονομία. Αυτή λοιπόν η έξοδος ή απόσυρση της φιλοσοφίας υπηρετεί τον αταλάντευτα πρωταρχικό στόχο του φιλοσοφικού στοχασμού του Marcuse, ο οποίος είναι η πραγματική απελευθέρωση του ατόμου και της κοινωνίας. Στην περίπτωση αυτή το είναι του γίγνεσθαι αυτής της πραγματικής αυτονομίας του ατόμου και αυτής της πραγματικής απελευθέρωσης της κοινωνίας, που είναι η Μεγάλη Διακύβευση, απαρτίζεται και συγχρόνως διαυγάζεται από τρία παιχνίδια-διακυβεύσεις τα οποία λαμβάνουν χώρα μεταξύ των δυνάμεων του κοινωνικού και του μετακοινωνικού, μέσα στο άτομο, ανάμεσα στα άτομα, και μεταξύ του ανθρώπου και της φύσης». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Εισαγωγή
Μέρος πρώτο: Περί της άρνησης Ι
Η αγωνία της θεμελίωσης της άρνησης ως αξίας
Η αγωνία της άρνησης ως απουσία της άρνησης στο εσωτερικό της κοινωνίας και διακύβευση της παρουσίας της στο εξωτερικό
Η ανάλυση της άρνησης
Η αγωνία της άρνησης ως έκταση διακύβευσης: από την Άρνηση στις αρνήσεις
Η αγωνία της άρνησης ως ένταση διακύβευσης: το ατομικό και το καθολικό
Η συστηματική της άρνησης
Μέρος δεύτερο: Περί της άρνησης ΙΙ
Η αγωνία της άρνησης ως λόγος θεμελίωσης της κοινωνίας της απελευθέρωσης
Ο λόγος της θεμελίωσης της κοινωνίας της απελευθέρωσης ως λόγος άρνησης
Ο λόγος θεμελίωσης της κοινωνίας της απελευθέρωσης ως οικολογία
Η διακύβευση του καθολικού: πέρα από την αγωνία της άρνησης. Από τη Μεγάλη Άρνηση στη Μεγάλη Διακύβευση
Summary
Βιβλιογραφία