ΑΦΡΙΣΜΕΝΑ ΝΕΡΑ

Παρουσίαση

"...Η σειρήνα δυνάμωσε, το επίμονο ουρλιαχτό της έγινε διαπεραστικότερο και στη συνέχεια η έντασή της μειώθηκε. Ήταν η σειρήνα στον Άγιο Μάρκο, που ενημέρωνε την κοιμισμένη πόλη ότι τα νερά ανέβαιναν, η παλίρροια είχε αρχίσει".
Στο παλάτσο της διάσημης σοπράνο Φλάβιας Πετρέλι, έπειτα από μια απροσδόκητη επίσκεψη δύο αγνώστων, η αρχαιολόγος Μπρετ Λιντς, φίλη του επιθεωρητή Γκουίντο Μπρουνέτι, δεχόταν μια άγρια επίθεση και μια ξεκάθαρη απειλή. Ποιος και γιατί δεν ήθελε να πάει σ' ένα προγραμματισμένο ραντεβού της;
Κι ενώ τα αφρισμένα νερά απειλούσαν πάλι την πόλη, στο Παλάτι του Δόγη, το σημαντικότερο μουσείο της πόλης, ανακαλύπτεται το πτώμα ενός άντρα. Ίσως κάποιοι στον υπόκοσμο να είχαν κλείσει έτσι τους ανοιχτούς λογαριασμούς τους. Ή μήπως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά;
Ο Μπρουνέτι, αντιμέτωπος με τις δυνάμεις της νύχτας, που δουλεύουν για τη Μαφία, γνωρίζει ότι είναι "ο μόνος που μπορεί να κάνει κάτι ενάντια στο τόσο κακό". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Λαθρεμπόριο, ερωτικές προδοσίες, η διαφθορά της αστικής τάξης και το μαφιόζικο χρήμα συνθέτουν ένα συναρπαστικό βιβλίο μυστηρίου με εκπληκτικό φινάλε" (Sunday Times)

Το ενδιαφέρον με την Ντόνα Λεόν είναι ότι διαψεύδει όλα τα στερεότυπα των συγγραφέων μαζικής κατανάλωσης. Πρώτα πρώτα είναι δραστήριο μέλος της λέσχης προστασίας των... κουναβιών! Και διαθέτει χιούμορ και φοβερό ταλέντο στην υποκριτική [...]. Έπειτα, η κουλτούρα της είναι κλασική- μάλιστα δίδασκε αγγλική λογοτεχνία στα ευρωπαϊκά παραρτήματα του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ- αλλά έχει εργαστεί και "απέναντι", στην Κίνα, στη Σαουδική Αραβία ή στο Ιράν ("έπαιζα τένις στο Ισπαχάν όταν ξέσπασε η ιρανική επανάσταση"). Το σινάφι της δεν είναι οι συγγραφείς αλλά ο κόσμος της όπερας τον οποίο παρακολουθεί φανατικά, και με τα κέρδη της χρηματοδοτεί εδώ και μία δεκαετία τη δραστήρια ορχήστρα Ιl Complesso Βarocco που εστιάζει στο έργο του Χέντελ. Οι καταβολές της είναι τα απελευθερωτικά κινήματα στην Αμερική, η ματιά της είναι κριτική, η γραφή της έχει στυλ, τα θέματά της είναι κοινωνικά μάλλον παρά πολιτικά. Μιλά για το εμπόριο λευκής σάρκας και την κακοποίηση των γυναικών, για το εμπόριο πλαστών έργων τέχνης, για τη λαθραία διακίνηση πυρηνικών αποβλήτων ή για το σκάνδαλο της διατροφής των βοοειδών, τους κρατικούς μηχανισμούς που επιτρέπουν στη Μαφία να αλωνίζει κ.ο.κ. Και δεν είναι πουριτανή. Στα "Αφρισμένα νερά", λ.χ., δίπλα στον οικογενειάρχη Μπρουνέτι, πρωταγωνιστεί ένα ζευγάρι ερωτευμένων γυναικών οι οποίες χαλάνε τα σχέδια ενός διευθυντή Μουσείου που προμηθεύει μαφιόζους με έργα τέχνης, αντικαθιστώντας την κρατική συλλογή με αντίγραφά τους. (Μικέλα Χαρτουλάρη, Τα Νέα, Βιβλιοδρόμιο, 26/2/2011)