ΕΠΤΑ

Παρουσίαση

Η πρώτη ποιητική μου απόπειρα προέκυψε από την ανάγκη μου να εκφράσω την ανησυχία μου για την έννοια των λέξεων που χάνεται σιγά σιγά... Και μαζί μεταβάλλεται το νόημά τους. Ως αποτέλεσμα, εξασθενούν οι αισθήσεις μας. Η όσφρηση δεν κοντοστεκόμαστε να μυρίσουμε ένα λουλούδι σε μια αυλή, ούτε στη δική μας. Η ακοή δεν αφουγκραζόμαστε τον αυθορμητισμό του κλάματος ενός μωρού στο διπλανό διαμέρισμα. Η όραση περιορίστηκε, δε βλέπουμε πιο πέρα από την ανάσα μας. Η αφή δεν αγγίζουμε τους άλλους, ακόμα και οι χειραψίες είναι νωθρές. Η γεύση δεν, ..., σαν να 'ναι καμένη στην άκρη της η γλώσσα, δε γευόμαστε. Όταν αδυνατίζουν οι αισθήσεις, μειώνεται ή εξαλείφεται κάθε αντίδραση του ανθρώπου. Κι έτσι γίνεται έρμαιο των καιρών. Αφετηρίες μπορεί να υπάρχουν πολλές, τέλος όμως; Απλά, ας ανησυχήσουμε! (Ελευθέριος Αχμέτης, από την έκδοση)

Περιεχόμενα

Το νανούρισμα της νιόβης
Τυχαία διαδρομή
Πύρρειος νίκη
Εσύ ξεχάστηκες, Ελένη, στην ακμή σου
Στο μπαλκόνι
Η πρώτη κίνηση
Μόλις άρχισε
Οι ευχές μου τα βράδια
Ο ανθός του έρωτα
Στο κατώφλι
Χρυσός είναι η φωνή του λαού
Βγες στη βροχή
Μικροί θεοί
Γιασεμί
Εύθραυστη
Για τόσο
Θέλω να υπάρχεις
Η πλατεία των ονείρων
Καληνύχτα
Περί τυφλότητος
Νεράιδα θλιμμένη
Η αγορά
Πόσο θα κόψεις ύφασμα;
Ανησυχούσα
Και τι να πεις, και ποιος ν' ακούσει
Από καιρό
Επαναστατώ
Επέστρεφε