Παρουσίαση
"Δεν ξεκίνησα να τρέχω επειδή κάποιος μου ζήτησε να γίνω δρομέας. Όπως δεν έγινα μυθιστοριογράφος επειδή κάποιος μου ζήτησε να γίνω μυθιστοριογράφος. Μια μέρα, έτσι στο άσχετο, μου ήρθε να γράψω ένα μυθιστόρημα. Και μια μέρα, έτσι στο άσχετο, άρχισα να τρέχω - επειδή απλώς το ήθελα". Το 1982, αφού πούλησε το τζαζ μπαρ του "Peter Cat" για ν' αφοσιωθεί στο γράψιμο, ο Χαρούκι Μουρακάμι αποφάσισε ν' αρχίσει να τρέχει, ώστε να έχει την αντοχή να γράφει μέχρι τα βαθιά γεράματα. Και τώρα, ύστερα από δεκάδες μαραθωνίους, και πολλά μυθιστορήματα, αναλογίζεται την επίδραση που είχε το τρέξιμο στη ζωή και κυρίως στο γράψιμό του. Μέσ' από το θαυμαστό φακό ενός αθλήματος αναδύεται ένας χείμαρρος από αναμνήσεις: η καταλυτική στιγμή που αποφάσισε να γίνει συγγραφέας, οι μεγαλύτεροι θρίαμβοι αλλά κι οι απογοητεύσεις του, το πάθος του για τους δίσκους βινυλίου, και, μετά τα πενήντα, η αναπόφευκτη φθορά της ηλικίας και η επώδυνη συνειδητοποίηση της ωριμότητας. Το πιο προσωπικό βιβλίο του συγγραφέα, στο οποίο οι φανατικοί αναγνώστες του θα δουν το εκπληκτικό σύμπαν του μεγάλου συγγραφέα Μουρακάμι μέσ' από τα μάτια του ερασιτέχνη δρομέα Μουρακάμι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)Ανάμεσα στο ζέσταμα των μυών και στις διατάσεις της αποθεραπείας μιλάει για τη ζωή του, για το τζαζ κλαμπ που διατηρούσε με τη γυναίκα του στο Τόκιο, τις αγαπημένες του μουσικές των Lovin' Spoonful, την αγάπη του για τα ζώα, τη λαχτάρα του για παγωμένες μπίρες. Μαθαίνουμε ότι ξεκίνησε να τρέχει στην ηλικία που το λογοτεχνικό άστρο του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ άρχισε να θαμπώνει, ότι πήρε συνέντευξη από τον Τζον Ιρβινγκ τρέχοντας μαζί του στο Σέντραλ Παρκ, ότι θαυμάζει τον Ρέιμοντ Κάρβερ τόσο που επέλεξε ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του να παραπέμπει στο Για τι πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για αγάπη του Αμερικανού.
Αποφασιστικότητα, θέληση, επιμονή, προσήλωση στον στόχο, πειθαρχία, σκληρή δουλειά ανακαλύπτουμε ότι είναι τα χαρακτηριστικά του δρομέα αλλά και συγγραφέα Μουρακάμι. Η σκέψη να γράψει μυθιστόρημα του έρχεται ουρανοκατέβατη καθώς παρακολουθεί έναν αγώνα μπέιζμπολ την Πρωταπριλιά του 1978 στο Τόκιο. Κλείνει το κλαμπ στις τρεις το πρωί και γράφει καθημερινά στο τραπέζι της κουζίνας ως το ξημέρωμα. Αποφασίζει να αφοσιωθεί πλήρως στο γράψιμο και διαχειρίζεται το ταλέντο του ώστε να αποκτήσει διάρκεια ασκούμενος σχολαστικά στη συγκέντρωση και εκπαιδεύοντας τους μυς του στη συγγραφή, όσο επώδυνη ή αποθαρρυντική και αν είναι η διαδικασία. Γράφει όπως τρέχει και παίρνει μαθήματα από το "μπλουζ του δρομέα" για να αποτρέψει τη "λογοτεχνική υπερκόπωση". Η πραγματικότητα που παρατηρεί και σχολιάζει ο Μουρακάμι εδώ δεν προκαλεί την ίδια εντύπωση με τους αλλόκοτους φανταστικούς κόσμους των μυθιστορημάτων του. Ο λόγος του σωματοποιεί τη γραφή και μιλά γι' αυτήν με όρους του σώματος, βιωματικά, απλά. Η προσωπική αφήγησή του διαβάζεται όμως με ενδιαφέρον. ?ιότι, όπως όλες οι αυτοβιογραφίες, αφηγείται μια ιστορία επιτυχίας, που εμπνέει και δίνει μαθήματα για τη ζωή - τον μοναχικό δρόμο μεγάλης απόστασης που τρέχουμε όλοι -, όπου "σίγουρα θα πονέσεις, αλλά δεν είναι απαραίτητο να υποφέρεις". (ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΚΟΥΖΕΛΗ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 4/12/2011)
To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:
solistas, Γρηγόρης Αυξεντίου, mitsost, agerom, dimbik, s.styliana, Christos Kitsos, evangeloskarageorgos, YYVToν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:
kkaravassilis, kelraheb, papademm, 000lenore000, chris_kostopanagiotou, akos, Pela, AkisM, juliepna, mroussou, MTSEKE, agelikiparask, ntamazaki, Despoina Anousaki, kikujiro, elenidfpl, yiotanegra, Σπύρος1984, mitsost, chris7cn, anneke_g1, Μαρκέλλα, kassiope21, alex73, amenelao, Kotsani32, sophiakotsi, mmerisoglou, ειρηνη93, Ron, eirini_ha, Julietaki, agerom, olgapotamia, iliopkat, manos_markopoulos, Κ. Ν. Κούρος, fezmarg, Aberdeen Cobain, dina.m254, lefterisa, Somisa, seth, nelpal, slomi, earendil97, gerasi, mariafd86, lialunroal, Maroulis Giorgos, Nikitas M, irolefkas89, apralnoath, Christos Kitsos, Alexandra Tsitsopoulou, Κωνσταντίνος Παπαδημητρίο, bwkini, alexskab, Ioannisdogakis, ani.rst, Dddaaannnaaaiii, houdini6430Κριτικές για το προϊόν
[11/06/2017] mitsost. Δείτε όλα τα σχόλια του χρήστηΒαθμολογία:
[07/06/2016] Γρηγόρης Αυξεντίου. Δείτε όλα τα σχόλια του χρήστηΠολλοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για το καλύτερο βιβλίο του Μουρακάμι. Είναι όντως ένα ωραίο και βαθύ βιβλίο,αναζωογονητικό σαν τρεχαλητό και αντιοξειδωτικό. Μου αρκεί αυτό. Πέρασα καλά διαβάζοντας εν τάχει την αναλυτική σκέψη του.
Βαθμολογία:
[17/04/2013] mel0803. Δείτε όλα τα σχόλια του χρήστηΔεν αγοραζω βιβλια διασημων συγγραφεων της εποχης μας λογω της προβολης της οποιας τυγχανουν.Ισως ειναι υπερβολικο αυτο.Κατ'εξαιρεση αγορασα το βιβλιο αυτο γιατι σχετιζεται με το τρεξιμο.Μετα την αναγνωση του εχω να πω οτι ειναι ενα υπεροχο βιβλιο που με συγκινησε.Περιγραφει τη σχεση του συγγραφεα με αυτο το υπεροχο αθλημα καθως και διαφορα περιστατικα της ζωης του που ελαβαν χωρα τα τελευταια 25 ετη.Η συνδεση που κανει ο συγγραφεας αναμεσα σε αυτα τα δυο θεματα ειναι ευστοχη.Ο Μουρακαμι αγαπησε το τρεξιμο στην ηλικια των 30 ετων,οπως ο γραφων,και τον συντροφευει εκτοτε για 3 περιπου δεκαετιες.Στο σημειο αυτο θελω να μοιραστω μια μεγαλη χαρα μου μαζι σας,καθως σε εναν αγωνα ορεινου τρεξιματος που εγινε σημερα το πρωι στο ορος Ερυμανθος της Αχαιας τερματισα μεσα στην πρωτη δεκαδα,αναμεσα σε 125 συμμετεχοντες.Δρομεις που σκεφτεστε να το αγορασετε δεν θα το μετανιωσετε.
Βαθμολογία:
ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΤΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΕ ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ ΩΣ ΑΘΛΗΜΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ. ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΩ ΟΤΙ ΔΙΑΛΕΞΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΚΑΙ ΚΆΤΙ ΑΛΛΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ
Παρακαλούμε συνδεθείτε για να γράψετε μία κριτική.