Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΦΥΤΕΥΕ ΔΕΝΤΡΑ

Παρουσίαση

Τα δέντρα απλώνουν τις ρίζες τους βαθιά μέσα στο ζεστό χώμα. Κάτω από τα δέντρα κάθεται η σκιά τους, φιλοξενεί πουλιά και ανθρώπους, κόβει τη μανία του ήλιου. Μερικά βουνά κουβαλούν πολλά δέντρα στη ράχη τους, δάση ολόκληρα, το πράσινό τους κατηφορίζει στις πλάγιες σαν καταρράχτης. Κάποτε έρχονται φωτιές, καταστροφές μεγάλες παίρνουν μαζί τους τα δάση και μένουν τα βουνά γυμνά, γεμάτα πέτρες κι άγρια χόρτα. Οι άνθρωποι φεύγουν, πάνε αλλού να ζήσουν. Όλοι; Όχι όλοι. Κάποιος μένει πίσω στο ερημικό τοπίο, ένας άνθρωπος μόνος, μένει και επιμένει: ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Ένα από τα λίγα βιβλία που μπορούν ν' αλλάξουν την ηθική σου συγκρότηση για πάντα. [...] Παλιότερα, «ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα» μού φαινόταν ιδεαλιστικό παραλήρημα για εφήβους. Ξαναδιαβάζοντάς το, ένιωσα πως η εποχή της ειρωνείας έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Περισσότερο από ποτέ έχουμε σήμερα ανάγκη από τέτοια βιβλία. (ΑΜΑΝΤΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, Book Press, 25/5/2010)