ΤΖΝΑΝΕΣΟΥΑΡ: ΑΜΡΙΤΑΝΟΥΜΠΧΑΒΑ

Παρουσίαση

Το μυστήριο της ενιαιότητας, που είναι το ανεκδήλωτο Απόλυτο, και των φαινομένων που εμφανίζονται στη δυαδικότητα, δεν μπορεί να το νοήσει ο διαιρεμένος νους.
Τα πάντα καθίστανται άσχετα και περιττά μόλις συνειδητοποιηθεί σαφώς ότι ο κόσμος των αισθήσεων και το Απόλυτο -το εκδηλωμένο και το ανεκδήλωτο- είναι και τα δύο αυτό που είμαστε δηλαδή συνείδηση, που η μία άποψή της είναι κίνηση και η άλλη ηρεμία και γαλήνη. Με άλλα λόγια, η αλήθεια, στον βαθμό που μπορεί να γίνει κατανοητή, είναι απλή: αυτό-που-φαινόμαστε-να-είμαστε θα είναι πάντα μια φαινομενικότητα στη συνείδηση (αυτό που φαινόμαστε να είμαστε) και αυτό-που-είμαστε ήταν πάντα αυτό που είμαστε -και ήμασταν- πριν από την ύπαρξη του "Χρόνου" (Απειρότητα - Αχρονικότητα) και αυτό-που-είμαστε, όντας αμιγής υποκειμενικότητα, δεν είναι δυνατόν να δει αυτό που όντως είμαστε εκτός ως αυτό-που-φαινόμαστε-να-είμαστε (δηλαδή μόνο ως φαινομενικότητα). Για να το ξαναπούμε: αυτό-που-είμαστε είναι η συνείδηση-εν-αναπαύσει αυτό-που-φαινόμαστε-να-είμαστε είναι μια φαινομενικότητα στη συνείδηση, η αντικειμενοποίηση του υποκειμένου. (Ρ. Σ. Μπαλσέκαρ, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΠΡΟΟΙΜΙΟ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ
Οι πέντε εισαγωγικές στροφές
Η ταυτότητα Σίβα-Σάκτι
Φόρος τιμής στον Γκουρού
Το χρέος στα τέσσερα είδη του λόγου
Το Τίποτε και το Πλήρες
Το Σατ-Τσιτ-Άναντα
Η ακύρωση του λόγου (Σάμπντα)
Η ακύρωση της άγνοιας
Η ακύρωση της γνώσης
Η κατάσταση αυτοσυνειδησίας
Το τέλος
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Η έννοια της Μούκτι
ΕΠΙΜΕΤΡΟ: Στάθης Κούρτης - Με αφορμή τη μετάφραση της Αμριτανουμπχάβα στα ελληνικά