ΤΟ ΜΗΝΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΠΟΝΤΟΣ

Παρουσίαση

Ο Σταύρος Κρητιώτης, διαπρεπής επιστήμονας και καθηγητής πανεπιστημίου, γράφει το παράδοξο μυθιστόρημα «Το μηνολόγιο ενός απόντος», με θεματικό άξονα αλλά και μέθοδο γραφής την αντιγραφή. Το βιβλίο γρήγορα κατατάσσεται στα ευπώλητα, χάρη στους αμέτρητους τρόπους αγραμμικής ανάγνωσής του. Υπό το βάρος όμως μιας καταγγελίας για λογοκλοπή, το βιβλίο αποσύρεται από την κυκλοφορία. Παράλληλα με την καταγγελία της αντιγραφής, η φημολογία για ανάρμοστη ακαδημαϊκή δράση και η επικείμενη απόλυση από το πανεπιστήμιο οδηγούν τον καθηγητή στην αυτοκτονία. Ωστόσο, τα αίτια του θανάτου του συσκοτίζονται από το ενδεχόμενο να υπήρξε ο ίδιος υποκινητής της εναντίον του κατηγορίας για λογοκλοπή. Δύο κρυπτογραφήματα σφραγίζουν το μυστήριο. Η τελική όμως εκδοχή του μυθιστορήματος, που ανακαλύπτεται μετά τον θάνατο του Κρητιώτη, δίνει τη λύση των κρυπτογραφημάτων, ανατρέποντας τα πάντα και οδηγώντας στη δεύτερη έκδοση που κρατάτε τώρα στα χέρια σας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Είναι ή δεν είναι ένας ευφυής αντιγραφέας ο Σταύρος Kρητιώτης; Tο ερώτημα διατρέχει το βιβλίο, με πρωταγωνιστή και συγγραφέα έναν διαπρεπή επιστήμονα και καθηγητή, ο οποίος κατηγορείται για λογοκλοπή.
Μυθιστορηματικός ήρωας και συγγραφέας φέρουν το ίδιο επώνυμο: Σταύρος Kρητιώτης. Ταινία μέσα στην ταινία θα λέγαμε αν μιλούσαμε με κινηματογραφικούς όρους. Όπως και να 'χει, "Το μηνολόγιο ενός απόντος" ξεχωρίζει. Ιδιότροπο, γοητευτικό, απροσδόκητο. Συντίθεται από ανομοιογενή θραύσματα: άρθρα εφημερίδων και περιοδικών, αποσπάσματα βιβλίων, παραλλαγμένα ή αυτούσια, τα οποία συγκροτούν τις αφηγήσεις των ηρώων. Μυθιστόρημα "κεντρώνων" (συμπιλημάτων δηλαδή), που σπέρνει την αμφιβολία: Πόσο λεπτή είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη διαδικασία της γραφής και της αντιγραφής; Ένα ανορθόδοξο, "ύπουλο" παιχνίδι με τον αναγνώστη, που αφήνει πίσω του αισθήματα ανησυχίας και εγρήγορσης: "Τα αρχεία είναι η μνήμη εκείνων που δεν έχουν μνήμη δική τους. Στον κόσμο μας το σημαντικό είναι να ξεχνάς, αλλά να ξεχνάς κατάλληλα. Το να ξεχνάς κατάλληλα συνιστά τελικά τον μόνο τρόπο επικοινωνίας". (ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 18/12/2005)