Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ΜΑΓΙΣΣΑΣ

Παρουσίαση

Η ζωή είναι δύσκολη για τον Έιναρ που έχει εξοριστεί από την εφημερίδα του στον ισλανδικό Βορρά. Ωστόσο, συμβαίνουν πολλά στην ώς τότε ήρεμη ισλανδική επαρχία που αναστατώνεται από την παγκοσμιοποίηση και την εισροή των μεταναστών. Ένας σκύλος εξαφανίζεται, μια γριά κυρία τηλεφωνεί για να πει ότι ο θάνατος της κόρης της σε ατύχημα εξυπηρετεί τέλεια τα συμφέροντα του γαμπρού της. Έφηβοι αυτοκτονούν. Δημοσιεύεται ένα ρεπορτάζ για τη θεατρική ομάδα του λυκείου, και ο νεαρός ταλαντούχος ηθοποιός που έχει αναλάβει με ενθουσιασμό τον πρωταγωνιστικό ρόλο εξαφανίζεται...
Για να ξεφύγει από τις βαρετές υποθέσεις και τις ανυπόστατες φήμες, αλλά κυρίως για να διεκδικήσει την ανεξαρτησία του από τον φιλόδοξο αρχισυντάκτη που επιμένει να τον καθοδηγεί τηλεφωνικά από την πρωτεύουσα, ο Έιναρ ερευνά αυτή τη μικρή κοινωνία που μαστίζεται από τη διαφθορά, τα ναρκωτικά και τη διαπλοκή. Μελετά το κλασικό θέατρο και ανακαλύπτει ότι οι μάγισσες είναι και σήμερα απειλητικά παρούσες.
Ένα νουάρ μυθιστόρημα με άφθονο χιούμορ, πολλή ζωντάνια και αγωνία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Θοράρινσον γράφει ένα μυθιστόρημα που αναδεικνύει τα κοινωνικά προβλήματα τα οποία ταλανίζουν τη χώρα του, το αντίτιμο που πληρώνουν οι συμπολίτες του, και δεν είναι οι μόνοι, για τα ανέμελα χρόνια του παρελθόντος. Η κατάκτηση να κερδίζουμε εύκολα και γρήγορα και η σχετική οικονομική άνεση απομάκρυναν το άτομο από αξίες και όρια. Ο συγγραφέας μιλάει για δυσάρεστα πράγματα με χιούμορ, αν και μερικές φορές τα σχόλιά του γίνονται εξυπνακίστικα, και ανασύρει αγγλικά ποπ και ροκ τραγούδια που σημάδεψαν προηγούμενες δεκαετίες. (Χρύσα Σπυροπούλου, Ελευθεροτυπία, Βιβλιοθήκη, 16/4/2010)

Ισλανδός ο Αρνι Θοράρινσον, προστίθεται στη μακρά λίστα των εξαιρετικών αστυνομικών συγγραφέων που μας συστήνονται το τελευταίο διάστημα από τις χώρες του Βορρά. Το κοινωνικό - αστυνομικό μυθιστόρημά του ανατέμνει την παθογένεια της ισλανδικής κοινωνίας, η οποία μοιάζει να αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα οικεία και σε μας, από τη μετανάστευση και τον ρατσισμό ώς τον υποκριτικό καθωσπρεπισμό, τα ναρκωτικά και τη βία. (Τιτικα Δημητρουλια, Καθημερινή, 20/6/2010)