ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Παρουσίαση

Ένας ένθερμος θαυμαστής του Σταντάλ, μια πολύ όμορφη ξανθιά και ένας φιλήσυχος Βρετανός πέφτουν θύματα βίας. Τι ενώνει αυτούς τους τόσο διαφορετικούς ανθρώπους; Η συμμετοχή τους στη μυστική εταιρεία "Επιτροπή του καλού μυθιστορήματος". Κάθε παθιασμένος αναγνώστης μυθιστορημάτων ονειρεύεται το ιδανικό βιβλιοπωλείο. Όχι ένα απλώς καλό και ενημερωμένο βιβλιοπωλείο, όπου μπορεί να βρει κανείς καλά μυθιστορήματα, αλλά ένα βιβλιοπωλείο αφιερωμένο στο μυθιστόρημα, όπου θα υπάρχουν μόνο αριστουργήματα. Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Ο βιβλιοπώλης Ιβάν και η ηγερία του Φραντσέσκα ανοίγουν αυτό το ιδανικό βιβλιοπωλείο. Η επιλογή των τίτλων ανήκει στα μέλη της άκρως μυστικής εταιρείας "Επιτροπή του καλού μυθιστορήματος". Αλλά αυτή η επιλογή δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολη... Και η βιωσιμότητα της επιχείρησης διόλου εξασφαλισμένη. Οι βιβλιοπώλες μας είχαν υπολογίσει όλα τα προβλήματα και είχαν σκεφτεί όλες τις δυσκολίες που θα συναντούσαν, εκτός από μία: την απίστευτη επιτυχία που θα γνώριζε το ιδανικό βιβλιοπωλείο... Είχαν επίσης υποτιμήσει τον φθόνο όσων αποκλείονταν από την επιλογή... Έτσι, επιλέγονται ο Peter Carey, ο Jean Echenoz, ο Pierre Michon. Αλλά όχι ο Michel Houellebecq! Το σκάνδαλο ξεσπά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Αν υπάρχει ιδανική λογοτεχνία, τότε χρειάζεται και το ιδανικό της βιβλιοπωλείο για τον ιδανικό αναγνώστη φυσικά που θέλει να αποφύγει τα λεγόμενα εμπορικά τρικ, στα οποία θα πρέπει να συμπεριληφθούν τα λογοτεχνικά βραβεία, το σύστημα δημοσίων σχέσεων και τα συναφή. Πάνω σ' αυτή την ιδέα χτίζει το βιβλίο της Στο καλό μυθιστόρημα η Λοράνς Κοσέ. Το αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο 450 σελίδων, άκρως ειρωνικό όσον αφορά τα σύγχρονα εκδοτικά ήθη, αλλά ταυτοχρόνως κι ένας ύμνος στο μυθιστόρημα όχι μέσω θεωρητικών αναλύσεων αλλά μέσω της ίδιας της μυθοπλασίας. (Αναστάσης Βιστωνίτης, Το Βήμα, 13/3/2011)

Πίσω από τις σελίδες του "Καλού μυθιστορήματος" θροΐζει το πνευματικό ζήτημα της αυθεντικής λογοτεχνίας που καταργεί πάσα εξωλογοτεχνική συγγένεια. Τυχαία, μήπως, παρατίθεται το σχόλιο του Φλωμπέρ; "Πήρα να διαβάσω το Αρτίρ του Ευγένιου Σύη. Ό,τι πρέπει για ξέρασμα. Πρέπει να το διαβάσεις για να λυπηθείς τα χρήματα, την επιτυχία, το κοινό. Η λογοτεχνία πονάει στο στήθος. Φτύνει, βγάζει αφρούς από το στόμα, σκεπάζει τα περιττώματά της με αρωματισμένους ταφτάδες. Χρειάζονται Χριστοί της Τέχνης για να θεραπεύσουν αυτόν το λεπρό...". (Κωστής Παπαγιώργης, LiFO, 11/4/2012)

"Προγραμματικό" μυθιστόρημα, μεταξύ λιβέλου και ρεπορτάζ, μεταξύ θρίλερ και ρομάντζου, σαν διδακτικό παραμύθι για μεγάλους. Περιττό να πούμε ότι κάθε ομοιότητά του μ' όσα συμβαίνουν στη δική μας βιβλιαγορά, μόνο συμπτωματική δεν είναι. (Σταυρούλα Παπασπύρου, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία)