Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Παρουσίαση

Αυτή είναι η ιστορία δύο ζευγαριών: του Ντομινίκ και του Γουίλι, της Ελιζαμπέτ και του Ζαν-Μισέλ. Βρισκόμαστε στο Παρίσι, στη δεκαετία του '80. Είναι η εποχή του αγώνα για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, η εποχή του Aids, η εποχή, τέλος, του επαναπροσδιορισμού των ιδεολογιών και των πολιτικών επιλογών. Μια περίοδος κρίσιμη για την ιστορία της σεξουαλικότητας και των ιδεών στον Δυτικό κόσμο.
Οι αναμνήσεις της Ελιζαμπέτ ζωντανεύουν τον έρωτα που έγινε μίσος δίχως όρια, την πίστη που κατέληξε προδοσία, τη φιλία που έχασε το νόημά της. Οι ήρωες του Garcia, πότε τραγικοί πότε κωμικοί, με τους εγωισμούς και τις μικρότητές τους, ανήκουν σε μια γενιά που πίστεψε και πρόδωσε ανθρώπους και ιδανικά, έδειξε το φως και το σκοτάδι που έκρυβε.
Έξοχο λογοτεχνικό ύφος, ματιά οξυδερκής, διάλογοι που δίνουν το στίγμα των καιρών. Με έμπνευση και χιούμορ, ο Garcia περνά από το ιδιωτικό στο πολιτικό, από το προσωπικό στο ιστορικό και δίνει με συναρπαστικό τρόπο το χρονικό μιας εποχής, το πορτρέτο της χειρότερης πλευράς των ανθρώπων, και -στο αρνητικό της φωτογραφίας- της καλύτερης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Αυτό που στοιχειώνει τις σελίδες του Γκαρσιά είναι το μίσος. Άλλοτε απροκάλυπτο και άλλοτε λανθάνον, προβάλλεται ως ένα ισχυρό ισοδύναμο της πίστης, της δύναμης που μας κάνει ικανούς για το χειρότερο αλλά και για το καλύτερο. "Το μίσος σου δίνει λόγο ύπαρξης, είναι σούπερ σημαντικό. Το αληθινό μίσος, εγώ υπάρχω μόνο γι' αυτό, όπως λέει ο Σπινόζα" αποφαίνεται ο Γουίλι, ο οποίος, παρ' ότι είναι μια επίπεδη καρικατούρα, περιέργως είναι και ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας στην ιστορία μας.
Πρόκειται για ένα παράξενο, ακατανόητο πλάσμα από την επαρχιακή πόλη Αμιέν που έφθασε στο Παρίσι άνεργος και βρισκόταν στη γύρα ώσπου να τον μαζέψει και να τον κάνει σύντροφό του στη ζωή και στους αγώνες, για περίπου πέντε χρόνια, ο Ντομινίκ. Είναι και οι δυο φορείς του AIDS.
Από ένα σημείο και έπειτα ο αυτοκαταστροφικός Γουίλι στρέφεται κατά του μέντορα και συντρόφου του προπαγανδίζοντας ότι όσοι υπερασπίζονται το σεξ με προφυλάξεις "θέλουν να απαγορεύσουν την ηδονή, είναι καθαρά πολιτικό το θέμα". Ο Ντομινίκ από αγαπημένος εραστής μετατρέπεται, μέσα από κάποιες αφόρητα εγκεφαλικές σελίδες, σε "ευνουχίστρια γιαγιά των πούστηδων, υπερασπιστή της καπότας, ένεκα που δεν του σηκώνεται πολύ, και δολοφόνο".
Γενικότερα, οι ήρωες του Γκαρσιά δεν είναι αυτόνομοι μυθοπλαστικοί παίκτες. Μοιάζουν περισσότερο με αχθοφόρους των (κατά τ' άλλα κρυστάλλινων) ιδεών του δημιουργού τους. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που θα σας κερδίσει στο τέλος με τη μεγαλύτερη αρετή του: τον εξοβελισμό της πολιτικής ορθότητας από όπου και αν προέρχεται". (ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΕΚΟΣ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 29/1/2012)

Περιεχόμενα

Η ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ
Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ
ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑΤΑ
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ
Η ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΘΕΣΗ
Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Η ΕΥΤΥΧΙΑ
Η ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
ΧΩΡΙΣΜΟΙ
Η ΖΩΗ
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΛΕΥΡΑ
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΡΙΑΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ