ΠΡΟΣΩΠΑ

Παρουσίαση

""Γιατί να σου δώσω συνέντευξη; Όλοι οι δημοσιογράφοι είστε λογοκλόποι. Γιατί να σου δώσω τον χρόνο μου;" Ο διαβόητος σκηνοθέτης Σαμ Πέκινπα είχε αφήσει εμβρόντητο τον δημοσιογράφο που τον είχε επισκεφθεί για μια προκαθορισμένη συνέντευξη το 1982. Δεν είχε όμως απόλυτο άδικο. Ο δημοσιογράφος που είχε χτυπήσει το κουδούνι του είχε όντως πάει για να "κλέψει". Ο Πέκινπα είτε το γνώριζε είτε το συναισθανόταν ότι δεν στόχευε μόνο στα λόγια του. Εξού και είχε διαλέξει αυτό τον ακραίο τρόπο για να καταστήσει τον εαυτό του απρόσβλητο από την εχθρική "επίθεση". Και να φανταστεί κανείς ότι συντηρείται ακόμα η παρεξήγηση πως η συνέντευξη είναι ένα εύκολο δημοσιογραφικό είδος...
Βρίσκεσαι απέναντι σε έναν άνθρωπο, τον οποίο γνωρίζεις στα χαρτιά. Εκείνος ενδέχεται να μη σε ξέρει καθόλου. Χωρίς να διαθέτεις άπλετο χρόνο καλείσαι να βρεις έναν τρόπο να εισέλθεις στον εσωτερικό του κόσμο. Για να ψάξεις. Να σκαλίσεις. Να παρατηρήσεις. Να κλέψεις, τελικά, εικόνες και ατμόσφαιρες που απαρτίζουν τη ζωή και την καθημερινότητά του με εκείνον παρόντα, να γίνεται μάρτυρας της "διάρρηξης".
Όχι, η συνέντευξη δεν είναι ένα "εύκολο" δημοσιογραφικό είδος. Η μεγαλύτερη δυσκολία της όμως είναι και όλη η γοητεία της: αν και ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις με ακρίβεια τι άνθρωπο θα συναντήσεις, πρέπει κάθε φορά να είσαι σε θέση να τον αντιμετωπίσεις". (Μ.Α. από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

... Οι ερωτήσεις της Αστραπέλλου είναι ευθύβολες, δεν χαρίζονται στον συνομιλητή, επιμένουν σε διευκρινίσεις όταν εκείνος εκφράσει συζητήσιμο αφορισμό και δεν αφήνουν ανεκμετάλλευτες τυχόν ενδιαφέρουσες κρίσεις. Γενικώς δημιουργείται ένα κλίμα συζήτησης επί ίσοις όροις, δίνοντας φυσικά μέγιστο χωροχρόνο στον συνεντευξιαζόμενο. Η ευρύτατη πολιτισμική προέλευση των δημιουργών προσδίδει στο corpus των διαλόγων ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πανόραμα σύγχρονης δημιουργικής σκέψης και πράξης - απόλυτα σύγχρονης και ταυτόχρονα διαχρονικής... (Λάμπρος Σκουζάκης, "Πανδοχείο", pandoxeio.com, 10/06/2013)

Περιεχόμενα

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΤΖΟΡΤΖ ΛΟΗΣ
Ο θρυλικός art director του Esquire
ΝΤΟΡΙΣ ΛΕΣΙΝΓΚ
Μεγαλώνοντας δεν γίνεσαι σοφός, γίνεσαι κακόθυμος
ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Η νοστιμιά είναι η ανταμοιβή της ζωής
ΡΑΛΦ ΣΤΕΝΤΜΑΝ
GONZO: Global order needs zero organization
ΓΚΙΛΜΠΕΡΤ ΚΑΙ ΤΖΟΡΤΖ
Το "αναρχικό στυλ" πουλάει στην αστική τάξη
ΟΡΧΑΝ ΠΑΜΟΥΚ
Ο αμφίθυμος νομπελίστας
ΝΑΝ ΓΚΟΛΝΤΙΝ
Η εύθραυστη καλλιτέχνις δεν σπάει εύκολα
ΠΙΤΕΡ ΓΚΡΙΝΑΓΟΥΕΪ
Ο Ρέμπραντ, ο Πάπας, η ευθανασία και οι γυναίκες
ΦΙΛΙΠ ΡΟΘ
Τι περιμένατε να δείτε; Ένα τέρας;
ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΚΟΟΥ
Ωραίος σαν Βρετανός
ΑΝΤΡΕ ΑΣΙΜΑΝ
Αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις
ΙΑΝ ΡΑΝΚΙΝ
Σκωτσέζικη αλεπού
ΜΩΡΙΣ ΑΤΤΙΑ
Ο Γάλλος από την Αλγερία
ΡΟΜΕΟ ΚΑΣΤΕΛΟΥΤΣΙ
Ο αντάρτης του θεάτρου για την τέχνη της εξουσίας
ΝΤΕΪΜΙΑΝ ΧΕΡΣΤ
Κάποιος μπορεί να φτιάξει μια πίτσα, και αυτό να είναι τέχνη
ΠΑΟΥΛ ΒΕΡΑΧΕΝ
Όλη η ιστορία του 20ού αιώνα σε ένα μυθιστόρημα
ΕΝΡΙΚΕ ΒΙΛΑ-ΜΑΤΑΣ
Ένας απαίσιος συγγραφέας
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΕΧΑΜΑΣ
Η ευτυχία είναι πάντοτε λίγο πιο μακριά από εμάς.
ΦΡΑΝ ΛΙΜΠΟΒΙΤΣ
Η τέχνη του να τα λες όλα χωρίς να κάνεις τίποτα...
ΤΖΕΦΡΥ ΕΥΓΕΝΙΔΗΣ
Βασικά, είμαι Έλληνας
ΦΙΛΙΠ ΡΟΘ
Ο αναρχικός της μοίρας
ΝΤΟΝ ΝΤΕΛΙΛΛΟ
Όλα ξεκίνησαν από την Ελλάδα
ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΕΝΤΕΛΣΟΝ
Ένας Αμερικανός φίλος
ΘΩΜΑΣ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ
Ο "αόρατος" σκηνοθέτης
ΕΛΙ ΒΙΖΕΛ
Πώς να συγχωρήσεις χωρίς να ξεχάσεις
ΜΑΡΙΟ ΒΑΡΓΚΑΣ ΛΙΟΣΑ
Χωρίς την Ελλάδα δεν υπάρχει Ευρώπη
ΤΖΟΝ ΛΕ ΚΑΡΕ
Ο ψυχοπαθής κατάσκοπος
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Δωρική μορφή σε ιωνικό φόντο