ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΡΕΥΜΑ

Παρουσίαση

- Ένας άντρας ζει και πεθαίνει στα Εξάρχεια με την ελπίδα ότι ο ξεχασμένος αναρχικός τον οποίο χρόνια τώρα παρακολουθεί θα βάλει επιτέλους τη βόμβα.
- Νεαρή συγγραφέας από τη Θεσσαλονίκη αναζητά τον μίτο της ιστορίας της στα ανορθόδοξα ερωτικά τρίγωνα ενός μεσήλικου λογιστή, σε μπαρ στη Σόλωνος.
- Ένας τριανταπεντάχρονος κριτικός κινηματογράφου ακολουθεί τον καλύτερό του φίλο στην καμένη Πάρνηθα, για να θάψουν μαζί το σκυλί που έχει στο πορτμπαγκάζ του, τη νύχτα που το "Αττικόν" τυλίγεται στις φλόγες.
- Ένας πενηντάχρονος άνεργος συνοδεύει την ηλικιωμένη μητέρα του σε γειτονιά της Κυψέλης, για να εισπράξουν τη σύνταξή της, ενώ μέσα του κουτρουβαλούν λέξεις που έχουν τη δύναμη να τους συνθλίψουν.
Ιστορίες της Αθήνας, στα χρόνια της έξαψης και της πτώσης, σε αναζήτηση μιας καινούργιας σπίθας.
Τέσσερα διηγήματα που οι ήρωές τους προσπαθούν να μαντέψουν το πρόσωπο του άλλου, καθώς αφήνονται στα νυχτερινά ρεύματα της πόλης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ένας μυστικός αστυνομικός περνάει τις μέρες και κυρίως τις νύχτες του με τον τον Άβερελ, έναν ξεχασμένο αναρχικό που μπορεί και να παίζει κομβικό ρόλο στο θέμα της ελληνικής τρομοκρατίας. Μια νεαρή συγγραφέας, άνεργη και άφραγκη, αναζητά ιστορίες στα ποτάδικα των Εξαρχείων. Κάπως έτσι βρίσκεται να ακούει τις απιστίες και τα ερωτικά μπερδέματα του κυρίου Ασημάκη. Ένας πενηντάχρονος άνεργος συνηθίζει να επισκέπτεται τη γριά μητέρα του που ζει ακόμα στην Κυψέλη και "έχει απομείνει κούτσουρο". Η σχέση τους και οι σκέψεις του αποκαλύπτουν ορισμένες θλιβερές σελίδες στο άλμπουμ της οικογενειακής ευτυχίες, σελίδες στις οποίες η γριά μάνα συνηθίζει να περνάει από εξωραϊστική κρησάρα.
Γιατί μας αρέσει:
Γιατί η πόλη της Αθήνας, οι γειτονιές του κέντρου και η μουντή καθημερινότητα, μοιάζει να είναι ο κεντρικός ήρωας στα διηγήματα του Κώστα Κατσουλάρη. Γιατί γίνεται φανερό ότι οι ήρωες συναντιούνται, συνομιλούν, αλλά δεν επικοινωνούν. Στην ουσία παραμένουν αμίλητοι, απλησίαστοι και ξένοι. Γιατί κάποια στιγμή ένας ήρωας λέει: "Οι άλλοι δεν ξέρουν τίποτε για εμάς, ούτε εμείς για εκείνους. Γιοι, κόρες, μανάδες, άντρες και γυναίκες. Δεν υπάρχει διαφορά: ζούμε στα οικεία σκοτάδια μας". Διήγημα που ξεχωρίζει: Το "Νυχτερινό ρεύμα". (Χριστίνα Δρούζα, iefimerida.gr, 8/7/2015)

«Χρησιμοποιώντας ένα λελογισμένο σασπένς, που βασίζεται στις διακριτικά απροσδόκητες μεταστροφές της πλοκής, όπως και σε ορισμένους κρυφούς φωτισμούς, που αποκαλύπτουν σταδιακά δεδομένα τα οποία δεν γίνονται ορατά εξαρχής, ο Κατσουλάρης ξέρει πώς να στήσει μια πυκνή και καλοσχεδιασμένη αφήγηση: αφήγηση η οποία εγκλωβίζει σε μια δραστική στιγμή τον διαφεύγοντα χρόνο της καθημερινότητας, σηματοδοτώντας την ατομική ύπαρξη ως μια διαρκή εκκρεμότητα: εκκρεμότητα που μπορεί να έχει διάφορες κοινωνικές αιτίες, αλλά κρατάει αλώβητο τον πυρήνα της (και εδώ ακριβώς είναι η επιτυχία του βιβλίου) από τον οποιονδήποτε αναγωγισμό». (Βαγγέλης Χατζηβισιλείου, Το Βήμα της Κυριακής, 05/04/2015) «Στη διάρκεια της συγγραφικής διαδρομής του, που άρχισε πριν από δεκαοκτώ χρόνια με την εξαιρετική νουβέλα «Ιστορίες από τον αφρό», ο 47χρονος σήμερα Κώστας Κατσουλάρης διαμόρφωσε ένα ξεχωριστό προφίλ. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι ένας σύγχρονος αθηναιογράφος, γιατί οι περισσότερες ιστορίες του διαδραματίζονται στο κέντρο της Αθήνας και έχουν για πρωταγωνιστές κατοίκους του. Αλλά ο χαρακτηρισμός αυτός θα ήταν επιπόλαιος, γιατί το κεντρικό θέμα του Κατσουλάρη είναι η σύγχυση της συνείδησης και των διαπροσωπικών σχέσεων στον σύγχρονο κόσμο. Οι ήρωές του περιέρχονται με τις πράξεις τους σε μια θέση που κλονίζει ή ανατρέπει την έτσι κι αλλιώς ασταθή αυτοεικόνα τους». (Δημοσθένης Κούρτοβικ, Τα Νέα, 11/09/2015)

Περιεχόμενα

Άβερελ
Θα το κρατήσω
Νεκρός σκύλος τα μεσάνυχτα
Νυχτερινό ρεύμα