ΝΑΡΚΩΜΕΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Παρουσίαση

Ονομάζονται Μαντλέν, Ζενεβιέβ, Μιρέιγ, Μαρτίν... και βαδίζουν ισορροπώντας σε αιωρούμενες λέξεις, πάνω στο εύθραυστο, σχεδόν διάφανο νήμα που χωρίζει τη βιογραφία από τη μυθοπλασία του Μοντιανό. Οι "Ναρκωμένες αναμνήσεις" ακολουθούν τα ίχνη έξι γυναικών που συνάντησε ο αφηγητής, εικοσάχρονος στα μέσα της δεκαετίας του '60, και στη συνέχεια τις έχασε. Ψήγματα των ιστοριών τους αναδύονται στη μνήμη του, μαζί με την ανάμνηση ενός κόσμου που έχει πια χαθεί: «ο παλιός κόσμος κρατούσε για μια τελευταία φορά την ανάσα του πριν καταρρεύσει...»
Σε αυτό το μυθιστόρημα βρίσκουμε στοιχεία αστυνομικής ιστορίας: υπάρχει ένας νεκρός, ένα πιστόλι που πρέπει να εξαφανιστεί, φυγή της δολοφόνου και του συνεργού της για να μη συλληφθούν, ωστόσο ο Μοντιανό αφήνεται κι εδώ στον ίλιγγο της μνήμης. Συναντήσεις τυχαίες, αμφίσημες λέξεις, ονειροπολήσεις, δρόμοι «γεμάτοι φαντάσματα», καφέ και σταθμοί του μετρό, τηλέφωνα που ηχούν σε μεγάλα, άδεια διαμερίσματα, όλα αυτά ιδωμένα κάτω από ένα ανησυχητικό φως.
Μυθιστόρημα μαθητείας ή συναισθηματική αγωγή, εγχειρίδιο για την ανάμνηση ή πραγματεία εσωτερισμού, τελικά ένα βιβλίο συγκινητικού στοχασμού, μεταξύ ποίησης και ρεαλισμού, πάνω στη φυγή, στο τυχαίο και στην επανάληψη, στις «αιώνιες επιστροφές» στη ζωή και στη γραφή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ωραίο κείμενο, μυστηριωδώς στοιχειωμένο, συγκλονιστικό» (Jerome Garcin, L'Obs)
«Ανησυχητικό, αινιγματικό, μαγνητικό» (Bernard Pivot, Le Journal du Dimanche)
«Υπέροχο μυθιστόρημα» (Elle)

Ο Πατρίκ Μοντιανό, Νόμπελ Λογοτεχνίας 2014, είναι ο δέκατος πέμπτος Γάλλος που τιμήθηκε με το ίδιο βραβείο. Αναγγέλλοντας τη βράβευσή του, η Σουηδική Ακαδημία αναφέρθηκε στην «τέχνη της μνήμης, χάρη στην οποία ο συγγραφέας ζωντάνεψε τις πιο ανεπαίσθητες ανθρώπινες ιστορίες κι έφερε στο φως τη ζωή στην Κατοχή».
Γεννήθηκε το 1945 σε προάστιο του Παρισιού. Από την πλευρά του πατέρα του, ο οποίος ήταν γόνος γνωστής θεσσαλονικιώτικης οικογένειας, έχει εβραϊκή καταγωγή, ενώ από την πλευρά της μητέρας του έχει βελγικές ρίζες. Σπούδασε στο Lycee Henri-IV στο Παρίσι, όπου δίδασκε ο Ραιμόν Κενώ, ένας συγγραφέας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή του. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με το γράψιμο από το 1967. Έχει τιμηθεί με το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1972, με το βραβείο Goncourt το 1976, με το βραβείο του Ιδρύματος Pierre de Monaco το 1984, με το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας Paul Morand για το σύνολο του έργου του το 2000. [...] (Από την έκδοση)