«ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ»

Παρουσίαση

Τα Βούρλα ήταν ένα τεράστιο δημόσιο μπορντέλο στη Δραπετσώνα, που έφτιαξε ο δήμος του Πειραιά το 1875. Λειτούργησε επί έξι δεκαετίες υπό την προστασία του κράτους και την περιφρούρηση της αστυνομίας. Ήταν περιφραγμένο με ψηλό μαντρότοιχο, είχε πτέρυγες με ομοιόμορφα κελιά κι έμοιαζε με φυλακή. Τον καιρό της Κατοχής μετατράπηκε σε φυλακή και ως φυλακή τελείωσε τη σταδιοδρομία του το 1970 που κατεδαφίστηκε.
Τα Βούρλα ήταν ο πάτος στην ιεραρχία του πληρωμένου έρωτα. Εκεί συγκεντρώθηκαν οι πόρνες που δεν είχαν ούτε όνομα ούτε μέλλον και δεν έβγαιναν παρά μόνον με ειδική άδεια. Η φωνή τους δεν έβγαινε από τη μάντρα των Βούρλων.
Έχουν περάσει σχεδόν 80 χρόνια από τότε που έκλεισε το μπορντέλο-στρατώνας. Οι γυναίκες αυτές εδώ και χρόνια δεν ζουν πια.
Το βιβλίο είναι φόρος τιμής στις γυναίκες των Βούρλων, που η αγωνία τους ήταν να μείνει κάτι πίσω τους για να θυμίζει τη βασανισμένη τους ύπαρξη.

«Εγώ δεν θα γεράσω ποτέ. Μου είπε μια γύφτισσα πως θα με σκοτώσει κάποιος. Τόσο το καλύτερο!» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Ανάπτυξη και υπόκοσμος
Τα Βούρλα χτίζονται σε ερημική περιοχή
Τα Βούρλα βρίσκονται μέσα σε κατοικημένη περιοχή
Η κρίσιμη δεκαετία του '30
Τα Βούρλα στη δεκαετία του '30
Πώς ήταν τα Βούρλα;
Πόσες γυναίκες έμεναν στα Βούρλα;
Η καινοτομία
Σαράντα το νοίκι, είκοσι πέντε η βίζιτα
Τα δωμάτια
Τα κατσικάδικα
Τι ήταν οι τσατσάδες
Στο «αφισμένο σλέπι»
Ο αγαπητικός
Για φαγητό και μετά για καφέ
Οι παλιαρρώστιες
Η πελατεία
Ουσίες κι οινοπνεύματα
Η Κούλα η Σκουλαρικού και το Ανεστάκι
Οι θεούσες και η σφυρίχτρα
Τα Βούρλα κλείνουν προσωρινά και ξανανοίγουν
Η κατρακύλα στα Βούρλα
Μυρσίνη - Ένας γάμος που δεν έγινε
Η Ασπασία η κουφή
Τα τετράδια της Θεανώς
Σήμερα
Πηγές
Βιογραφικό της Τέτης Σώλου