Τ' ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΤΟΥ ΒΑΡΛΑΜΟΥ (ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ)

Παρουσίαση

"...Η παρουσία των λουλουδιών ήταν μια συμπαράσταση, ένα μέρος από τη συμπαράσταση που έλαβα σ' αυτόν τον κόσμο. Πρέπει να τα καταγράψω στον κατάλογο των φίλων μου..." (Νικηφόρος Βρεττάκος)

Αυτά έλεγε ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος, το 1988, όταν "τύχη αγαθή" μας έσμιξε σ' ένα κοινό έργο, τη Φιλοσοφία των λουλουδιών (ποιήματα και ζωγραφιές).
Αρκετά χρόνια πριν "βασάνιζα" τ' αγριολούλουδα, επειδή είχα ανάγκη από ένα θέμα για να ασκούμαι στη ζωγραφική. Θα 'λεγα πως τα λουλούδια στάθηκαν τα πρώτα μου μοντέλα και τα ευγνωμονώ για την αρμονική τους συνεργασία. Σ' αυτά χρωστάω ένα σημαντικό μέρος των γνώσεών μου στην τεχνική της ζωγραφικής και όχι μόνο της ζωγραφικής.
Και πάλι η "τύχη η αγαθή" εξακολούθησε να με συντροφεύει, γιατί η δουλειά μου βρήκε μεγάλη ανταπόκριση στον κόσμο και μου χάρισε σημαντικότατη φήμη.
Τότε, ένας πολύ εκλεκτός φίλος, ο Νίκος Αλεξίου, που 'γραφε για εικαστικά θέματα στο Ριζοσπάστη, βάφτισε τα έργα μου "Τα λουλούδια του Βαρλάμου". Κατά την άποψή του, με τον τρόπο που ήταν ζωγραφισμένα είχαν μια ιδιαιτερότητα...
Ως φόρο τιμής του καταθέτω ένα από αυτά, να τον συντροφεύει εκεί που βρίσκεται, στην οριστική του κατοικία...
Η ιδιαιτερότητα, όμως, που 'βλεπε ο Αλεξίου, με προβλημάτισε, καθώς και η προτίμηση και οι έπαινοι πολλών ανθρώπων, "υποψιασμένων" από την Τέχνη, και άλλων τελείως ανυποψίαστων, και μ' έκανε να μπω ξανά στο κλίμα των καιρών που μελετούσα στα μεγάλα μουσεία και τις σημαντικότατες εκθέσεις της Ευρώπης. Εκεί, για να δω όσο γινόταν περισσότερα έργα δε στεκόμουν στο καθένα χωριστά, και με βήμα αργό περνούσα από μπροστά στους· καμιά φορά, όμως, καθηλωνόμουν μπροστά σε κάποιο... Ήταν η ιδιαιτερότητα; Ήταν η έλξη και ο θαυμασμός που εκπέμπει το έργο τέχνης; Πάντως, σε κάθε τέτοια περίπτωση υπήρχε συνηθέστατα η υπογραφή κάποιου σημαντικού καλλιτέχνη.
Το καλό έργο αναμφισβήτητα είναι η μόνιμη επιδίωξή μου. Όμως, αναρωτιέμαι ποιο θα 'ταν προτιμότερο: Το να κάνει κανείς το καλό έργο ή να καλλιεργεί τη δυνατότητα να διαβάζει το έργο τέχνης, οποιοσδήποτε τέχνης;
Ας μην ξεχνάμε πως η Γη είναι γεμάτη από πολιτισμούς αδιάβαστους ακόμη, δώρα της τύχης "της αγαθής", αυτής που μας έδωσε τις αισθήσεις και τα αισθήματα, για να νιώθουμε και να καλλιεργούμε το καλόν καγαθόν...
Το καλόν καγαθόν σήμερα είναι ο μόνος τρόπος αντίστασης του ανθρώπου, σε μια εποχή που ο άνθρωπος έχει πάψει να 'ναι άνθρωπος..., ο πολιτισμός συγχέεται με τη βαρβαρότητα και η ανθρώπινη ζωή λογαριάζεται μόνο σαν φτηνό μεροκάματο. (Από τον πρόλογο της έκδοσης)