ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Παρουσίαση

Γεννημένη σ' ένα χωριό της Ινδοκίνας, λίγο πριν από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, η Μαργκερίτ Ντιράς έμελλε να γίνει μια από τις πλέον δημοφιλείς γαλλίδες συγγραφείς του 20ου αιώνα. Η δημιουργική πορεία της κινήθηκε παράλληλα με την περιπετειώδη ζωή της, που σφραγίστηκε από το φλογερό της ταμπεραμέντο. Σ' αυτή την έκδοση περιλαμβάνονται τέσσερα τετράδιά της, στα οποία η ίδια είχε δώσει τον τίτλο "Τετράδια του πολέμου" και τα οποία έρχονται πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας, καθώς και άλλα αφηγηματικά κείμενά της τα οποία παρέμεναν ανέκδοτα μέχρι σήμερα.
Γραμμένα ανάμεσα στο 1943 και το 1949, στα τετράδια αυτά ξεδιπλώνονται η θεματική του έργου της καθώς και η πολιτική της σκέψη, ενώ αποτυπώνονται με μοναδική αμεσότητα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της, όπως: ο θάνατος του πρώτου της παιδιού, οι δραστηριότητές κατά την Αντίσταση, ο εκτοπισμός και η επιστροφή του συζύγου της Ρομπέρ Ανέλμ, η γέννηση του γιου της Ζαν, η εφηβεία της στην Ινδοκίνα και η σχέση της με τον πολύ μεγαλύτερο ηλικιακά εραστή της.
Ένα μοναδικό αυτοβιογραφικό ντοκουμέντο αλλά και μια πολύτιμη μαρτυρία για τη γέννηση μιας σπουδαίας λογοτεχνικής φωνής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Πολύπλευρα πολύτιμα είναι τα τέσσερα κείμενα-αφηγήματα της Μαργκερίτ Ντιράς, τα οποία έρχονται για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας [...]. Μολονότι το μεγαλύτερο μέρος τους απαρτίζεται από προσχέδια τα οποία θα εμφανισθούν αργότερα, δεν αποτελούν ούτε απλά σκαριφήματα ούτε ημιτελή σχεδιάσματα. Στα Τετράδια του πολέμου ανακαλύπτει κανείς μια ρυθμικότητα και μια φρεσκάδα που θυμίζουν χαρακτηριστικά ύστερων αφηγημάτων της. [...] Τα με ιδιαίτερα χαρακτήρα τετράδιά της δεν είναι ούτε απλά πρόχειρα σημειώματα ούτε διάσπαρτα σκαριφήματα, εμπεριέχουν την πρωτογενή αρχιτεκτονική ολόκληρου του έργου της. Αναμφίβολα φωτίζουν την ανάγνωση του έργου της. (Διονύσης Ν. Μουσμούτης, περ. ΙΣΤΟΡΙΑ, Αύγουστος 2007)

Ακόμα και με τα παρόντα κείμενα, τα ανασυρμένα από τη σιωπή μετά το θάνατό της (το 1996 σε ηλικία 82 ετών), πρώτα υλικά για μελλοντικά βιβλία, η τόσο παρεξηγημένη, αλλά, όπως πιστεύω, πρώτου μεγέθους συγγραφέας -και όχι μόνο- Μαργκερίτ Ντιράς (Ντοναντιέ) κάνει τη διαφορά εν συγκρίσει με άλλους νεότερους συμπατριώτες της, λίαν προβεβλημένους Γάλλους καλλιτέχνες. (Τάσος Γουδέλης, Ελευθεροτυπία, Βιβλιοθήκη, 3/8/2007)