10 ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΑΙΡΕΣΕΩΝ. ΟΙ ΔΙΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΤΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1910-2017

Παρουσίαση

Με ακόμη ανοικτές τις πληγές ενός πολυαίμακτου Εμφύλιου...
Με ζωντανά τα πάθη, που κληροδοτήθηκαν από την πρόσφατη περίοδο και διαιρούσαν όλες τις πολιτικές οικογένειες...
Με το κομματικό σύστημα της χώρας, κατά τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια, κυριολεκτικά κονιορτοποιημένο, αφού αναρίθμητα πολιτικά σχήματα, προσωποπαγή συχνά, ήταν πρόθυμα να διεκδικήσουν τη λαϊκή ψήφο...
Με το θεσμικό υπόστρωμα της δημόσιας ζωής ακόμη αναποκρυστάλλωτο ή εύθραυστο...
Με τον στρατό να διεκδικεί αυτόνομο παρεμβατικό ρόλο...
Με το δημοκρατικό πολίτευμα να αντιμετωπίζεται με επιφυλακτικότητα από τους νικητές και από τους ηττημένους του Εμφυλίου...
Η χώρα ασφαλώς και δεν ήταν εύκολα κυβερνήσιμη στις αρχές τουλάχιστον της πρώτης μετεμφυλιακής δεκαετίας. Και το πολιτικό της σύστημα έπρεπε, συχνά συμβιβαζόμενο με άλλους θεσμικούς αλλά και εξωθεσμικούς παράγοντες, να διαχειριστεί τις εσωτερικές του διαιρέσεις και να αναζητήσει, μέσα από πολλές δυσκολίες, έναν σαφή προσανατολισμό. Προσανατολισμό που, σε κάποιο βαθμό, φάνηκε να βρίσκει μετά το 1952, όταν ο τόπος πέρασε στην περίοδο των μονοκομματικών κυβερνήσεων, κάτι που αποτέλεσε τομή τόσο στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος όσο και στη διαχείριση του μετεμφυλιακού πολιτικού κλίματος.
Αυτά είναι τα θέματα, τα οποία προσεγγίζει και αναλύει ο καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος στο τεύχος αυτό, το πέμπτο μιας σειράς που έχει ήδη ιδιαίτερα εκθειαστεί από την κριτική. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Ευχαριστίες
Απόσπασμα από τα Προλεγόμενα του 1ου Τεύχους
Προλεγόμενα
Χρονολόγιο
Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΕΠΙΤΕΥΚΤΗΣ ΕΞΟΜΑΛΥΝΣΗΣ
Ήπιος εναντίον βίαιου αντικομμουνισμού
Ο στρατιωτικός παράγοντας σε (αντιπαραθετική) σχέση προς το πολιτικό σύστημα
Πολιτική σταθερότητα έναντι πολιτικής ρευστότητας
Η ελάσσων διαίρεση: ολιγοπωλιακός καπιταλισμός εναντίον μικροκαπιταλισμού
Εν κατακλείδι...
Επίμετρο - σχόλιο Γιάννη Μαρίνου