SAMOS (ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ-ΑΓΓΛΙΚΑ)

Παρουσίαση

Η παρούσα έκδοση αποτελεί την έντυπη αποτύπωση της έκθεσης φωτογραφίας με τίτλο "142" του Χρυσόστομου Γαλαθρή, που πραγματοποιήθηκε στο Καρλόβασι της Σάμου από τις 3 έως τις 13 Αυγούστου 2014.
Ο τίτλος "142" είναι ουσιαστικά ένας φόρος τιμής του καλλιτέχνη προς τους 142 φίλους, γνωστούς, κατοίκους της πόλης του Καρλοβάσου που συμμετείχαν στις φωτογραφήσεις.
Κατά την άποψή μου, ο τίτλος είναι λειψός γιατί αφήνει απ' έξω τον εμπνευστή και οργανωτή του όλου εγχειρήματος. "142+1" θα επέλεγα εγώ ως τίτλο, καθώς συμπεριλαμβάνει το σύνολο του έμψυχου δυναμικού που κινητοποιήθηκε και ενεργοποιήθηκε για να φέρει σε πέρας το όραμά του ο καλλιτέχνης. Και λέω επίτηδες "καλλιτέχνης" και όχι "φωτογράφος", γιατί ο Γαλαθρής δεν λειτούργησε στη συγκεκριμένη περίπτωση ως φωτογράφος που αποτυπώνει τη στιγμή, τα αντικείμενα, τα πρόσωπα, αλλά ως σκηνογράφος, ως ενδυματολόγος, ως σκηνοθέτης. Έψαξε, βρήκε και επέλεξε τα κτίρια, αναζήτησε τα έπιπλα, τα ρούχα, έστησε τα σκηνικά του, σκηνοθέτησε κάθε φορά το "έργο" του. Το εντυπωσιακότερο, για μένα, είναι η ικανότητά του να κινητοποιήσει και να εμπνεύσει όλον αυτό τον κόσμο που πήρε μέρος στις φωτογραφήσεις, θεωρώντας τες "δική του υπόθεση". [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

The present edition comprises the printed version of Chrysostomos Galathris' photography exhibition entitled "142," which was held in Karlovasi, Samos, between August 3 and 13, 2014.
The title "142" is basically the artist's tribute to his 142 friends, acquaintances, and citizens of Karlovasi who took part in the photo shoots.
The title is incomplete, in my opinion, since it leaves out the one who conceived and carried out the project. Instead, it should be "142+1," thus including the entire crew that took action, enabling the artist to realize his vision. My use of the word "artist" is deliberate; I chose it instead of "photographer," because, in this instance, Galathris did not act as a photographer who captures the moment, the objects, the persons, but rather as a stage designer, costumer, director. He sought, found and selected the buildings, he searched for the furniture and the clothes, he set up his scenery, and each time directed his "play." The most impressive of all, in my opinion, is his ability to encourage and inspire all those who participated in the photo shoots, considering the whole endeavor to be his responsibility. [...] (From the publisher)