ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΜΕ ΛΟΥΡΑΚΙ

Παρουσίαση

"Μόλις άνοιγα τα μάτια, τα έβλεπα στο μισοσκόταδο. Μαύρα ή σοκολατιά, κι αν ήταν άνοιξη, άσπρα. Τα παπούτσια με το λουράκι και το μικρό δερμάτινο κουμπί. "Σ' αρέσουν;" Σηκωνόμουν. Τα φορούσα. Μια γυροβολιά σαν βαλσάκι, κι ένα φιλί στο μάγουλο του πατέρα που μέσα στις δεκαπέντε ώρες που έλειπε είχε αρχίσει ν' αγκαθώνει..."
Είκοσι μία μικρές ιστορίες ενηλικίωσης για μεγάλες εικόνες και μνήμες με τα μάτια ενός κοριτσιού από τα τέσσερα μέχρι τα δεκατέσσερά του χρόνια, μέσα στην περίοδο της δικτατορίας και λίγο της μεταπολίτευσης.
Οι αληθινές αυτές ιστορίες συνθέτουν ένα σπονδυλωτό αφήγημα όπου μας οδηγούν τα βήματα του κοριτσιού που φοράει τις πιο πολλές φορές τα απλά δερμάτινα παπούτσια του, αυτά με το λουράκι. Ιστορίες όπου το κορίτσι αρχίζει ν' ανακαλύπτει τον περίπλοκο κόσμο των μεγάλων, να εκφράζει τα αισθήματά του, να διακρίνει τη δύναμη και την ομορφιά της ζωής, να φυλάει σαν θησαυρούς όλες αυτές τις εικόνες και με τα ίδια εκείνα παπούτσια να συνεχίζει το δρόμο του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Το κύριο χαρακτηριστικό της συγγραφικής δουλειάς της Στεφανίδη ως προς το ύφος είναι το αναδυόμενο εικαστικό αποτέλεσμα. Λέει σε μια ιστορία σχετικά με την πρακτική των παιδιών του σχολείου: «Κάναμε τα όνειρά μας ζωγραφιές και λέξεις που τις γράφαμε στο άγριο τοιχαλάκι σχεδόν δεν φαινόντουσαν». Στις αφηγήσεις της κάνει το ίδιο ακριβώς ? αλλά στο πεδίο της πραγματικότητας, η οποία αποτυπώνεται με τη μορφή τρυφερών αλλά και πικρών μετεικασμάτων μιας νοσταλγίας που διατηρεί αλώβητη τη μνήμη». (Γιάννης Σ. Παπαδάτος, bookpress.gr, 04/02/2021)

Περιεχόμενα

Το ξύπνημα
Το γάλα
Ένα κοτοπουλάκι σταμπωτό
Το κρακ
Η γιορτή
Στο μπακάλικο
Το μυστήριο και ο γύψος
Μη μου μιλάτε, χτίζω
Θαμμένος κόσμος
Τραπέζι τραπεζάκι
Το νερένιο φουστανάκι
4 Αυγούστου 1970
Λιγοθυμιά και χάδι
Καθαρίζοντας φακές
Φτου ξελευτερία
Ταπεινότητες
Στους ευκάλυπτους των εκμυστηρεύσεων
Ο επιθεωρητής
Η εκδρομή
16 Νοεμβρίου 1973
Μικρό στενό καλοκαίρι