ΒΑΛΙΑΣ ΣΕΜΕΡΤΖΙΔΗΣ 1911-1983

Παρουσίαση

Έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που ο Δημήτρης Διαμαντόπουλος με πήγε για πρώτη φορά στο σπίτι της Ρούλης Σεμερτζίδου για να δω έργα του Βάλια. Ήδη στην πρώτη αυτή επίσκεψη αισθάνθηκα πως έπρεπε να γίνει κάτι. Μια έκθεση, ένα βιβλίο, κάτι. Κι όμως πέρασαν χρόνια και δεν έκανα τίποτα, παρόλο που η σκέψη ερχόταν συχνά στο μυαλό μου. Μίλησα και σε φίλους, αλλά δεν προχώρησα. Μέχρις ότου η πρωτοβουλία του Άγγελου Δεληβορριά, μετά την εκδήλωση στο Μπενάκη για να τιμηθεί το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ρεθύμνου και το έργο της Μαρίας Μαραγκού, πριν από δύο περίπου χρόνια, όπου παρευρισκόταν και η Ρούλη Σεμερτζίδου, έλυσε τα μάγια και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε. Πράγμα που έγινε.
Απανωτές επισκέψεις στο σπίτι της λεωφόρου Πατησίων και στο εργαστήριο του Βάλια, η ανακάλυψη δεκάδων μεγάλων έργων τυλιγμένων σε ρολά που βρίσκονταν σ' όλα τα δωμάτια του σπιτιού, καθώς και στο σπίτι του γιου του στη Ρόδο, η γνωριμία μου με την οικογένεια που ζει με την περήφανη ανάμνηση του ζωγράφου, πρώτα απ' όλα με τη Ρούλη Σεμερτζίδου, με τη Νίκη Σεμερτζίδου, γυναίκα του γιου του Μάριου, και τις δύο εγγονές του ζωγράφου, Βαλεντίνη και Μαρία, η επαφή με συλλέκτες και φίλους του, στους οποίους με πήγαινε η Ρούλη και η φίλη της Ζωή Παπαθεοδώρου με την κόρη της Διονυσία, έγιναν μέρος της καθημερινότητάς μου για πάνω από ένα χρόνο.
Μετά η Βαλεντίνη μου έδωσε περισσότερους φακέλους με αποκόμματα εφημερίδων, καθώς και πολλές φωτογραφίες που είχε ταξινομήσει ηλεκτρονικά. Η Ρούλη μ' έφερε σε επαφή με τον Χρίστο Αλεξίου που μου μίλησε για τον Βάλια. Τον ήξερε απ' το 1947, έκαναν παρέα, και το 1981 ηχογράφησε μερικές συνομιλίες τους. Το υλικό αυτό το εκδώσαμε ανεξάρτητα, χάρη στην προθυμία του Αλεξίου να ολοκληρώσει την απομαγνητοφώνηση, της οικογένειας που ήθελε να προχωρήσουμε στην έκδοση αλλά και του Αγγέλου Δεληβορριά και του Δημήτρη Αρβανιτάκη που το ενέταξαν στις εκδόσεις του Μουσείου.
Ο συνδετικός μου κρίκος με "την Κουμπάρη" και "την Πειραιώς" ήταν ο Κωνσταντίνος Παπαχρίστου, τον οποίο γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια καθώς είναι γιος στενών φίλων μας, της Άλκης και εμένα. Σ' όλο αυτό το διάστημα ο Δημήτρης Διαμαντόπουλος, νεαρός ζωγράφος τότε και βοηθός του Βάλια στα χρόνια 1977-1983, υπήρξε πολύτιμος σύμβουλος. Εκείνος με πήγε στα βουνά της Ευρυτανίας κι ακολουθήσαμε τα χνάρια του Σεμερτζίδη στα χωριά που ζωγράφιζε το 1944.
Πολλοί είναι κι εκείνοι που συμμετείχαν στην ολοκλήρωση επιμέρους εργασιών: οι συντηρητές του Μουσείου Βασίλης Αργυράτος, Ελευθερία Γκούφα, Μυρτώ Δεληβοριά, Αλεξία Μελιανού, Σωτήρης Μπεκιάρης και ιδιαίτερα η Φλώρα Στεφάνου, ο φωτογράφος Λεωνίδας Κουργιαντάκης, επίσης του Μουσείου Μπενάκη, ο φωτογράφος της Εθνικής Πινακοθήκης Σταύρος Ψηρούκης, η αποθηκάριος της Πινακοθήκης Ρούλα Σπανούδη, ο υπεύθυνος συντήρησης Μιχάλης Δουλγερίδης, οι επιμελήτριες Άνη Μάλαμα και Μαριλένα Κασιμάτη, η Άλκηστη Πολυκανδριώτου, η Ίρις Κρητικού, ο Γιάννης Χατζηνικολάου, η Anja Pawel, η Άντεια Φραντζή, ο Pedro Olalla, ο Γιάννης Μπαστιάς, η Μαρία Σταματιάδη, ο Γιώργος Μαργαρίτης, η Πόπη Πολέμη, η ανιψιά του Σπύρου Μελετζή Μαριάννα Αγγελόπουλου, που με αφοσίωση συντηρεί το φωτογραφικό αρχείο του θείου της και μας εμπιστεύτηκε το υλικό της έκθεσης και του καταλόγου, η Ελένη Σαπουντζή, ο Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος, η Έλλη Δρούλια, ο Μανώλης Κασιμάτης, ο Παναγιώτης Ιωάννου, απ' τα χέρια του οποίου πέρασαν όλα τα κείμενα, ο Κωστής Σπαθαράκης που έκανε με ζήλο τις τυπογραφικές διορθώσεις επεμβαίνοντας συχνά και επί της ουσίας, η Λένα Κατσανίκα, που όπως πάντα με γούστο επιμελήθηκε την παρουσίαση των εκθεμάτων, ο Γιώργος Δ. Ματθιόπουλος που έφερε εις πέρας τον έξοχο σχεδιασμό του καταλόγου, υπομένοντας καρτερικά τις γκρίνιες μου, οι Δημήτρης Καδιανάκης και Νίκος Μαραβέλιας για το εξαιρετικό τυποτεχνικό αποτέλεσμα και, τέλος, ο Άγγελος Δεληβορριάς. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)