ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ (ΔΙΤΟΜΟ-ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Παρουσίαση

«ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΟ ΛΑΟΥΘ: "ΠΤΩΧΟΣ, ΠΤΩΧΟΤΑΤΟΣ ΕΙΣ ΞΕΝΗΝ ΓΗΝ ΑΚΛΑΥΣΤΟΣ"»:
Ο Ανδρέας Κάλβος πέθανε στο Λάουθ, στην κομητεία του Lincoln (Lincoln-shire) της ανατολικής Αγγλίας, την Τετάρτη 3 Νοεμβρίου του 1869 κηδεύτηκε τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου και θάφτηκε στο νεκροταφείο της Αγίας Μαργαρίτας. Ήταν εβδομήντα εφτά χρονών. Το πιστοποιητικό θανάτου του έγραφε: "Professor of Languages and Mathematics". Τον θάνατό του τον συνόδεψαν μερικές τυπικές καταχωρίσεις στον επαρχιακό αγγλικό τύπο, ενώ μία νεκρολογία του δημοσιεύτηκε στην κερκυραϊκή εφημερίδα "Ενότης" λίγες μέρες μετά, στις 27 Νοεμβρίου. Η νεκρολογία, που εμφανίστηκε κατόπιν μεταφρασμένη στην εφημερίδα The Lincolnshire Chronicle (4 Φεβρουαρίου 1870), ήταν άτιτλη και ανυπόγραφη, αλλά πιθανότατα προερχόταν από τον φίλο και ομοϊδεάτη του, τον φιλόσοφο και παλαιό καθηγητή της Ιονίου Ακαδημίας, Πέτρο Βράιλα Αρμένη (1813-1884), τότε πρεσβευτή της Ελλάδας στο Λονδίνο, ο οποίος και είχε παρευρεθεί στην κηδεία του.
Ο θάνατός του δεν ήταν για τους συγχρόνους του αυτό που θα ήταν για μας σήμερα... Η νεκρολογία που δημοσιεύτηκε στην κερκυραϊκή εφημερίδα επικεντρωνόταν στον πατριωτισμό, στην πολιτική εντιμότητα και στη λογιοσύνη του και αφιέρωνε μόνο λίγα γενικά λόγια στο ελληνόγλωσσο ποιητικό του έργο -το μόνο γνωστό τότε-, υπερβάλλοντας μάλιστα ως προς την εκτίμηση και την αποδοχή της ποίησής του στην Ελλάδα:
Τα πρώτα ποιητικά δοκίμια του Κάλβου πνέοντα ακραιφνή πατριωτισμόν και υπό λαμπράς φαντασίας ζωογονούμενα μαρτυρούσι πόσον ήθελε διακριθή εις το ανθοφόρον αλλά δυσεπίβατον στάδιον της ποιήσεως, και ου μόνον των ομογενών αλλά και των αλλοδαπών εφείλκυσαν την προσοχήν [...].
Για τον συντάκτη, λοιπόν της νεκρολογίας, ο Κάλβος ήταν και ποιητής - ή καλύτερα κάποτε είχε υπάρξει και ποιητής: "Αλλ' ο Κάλβος", συνέχιζε, "εγκαταλείψας τας μούσας επεδόθη μετ' ου πολύ αποκλειστικώς σχεδόν εις την φιλοσοφίαν". [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Περιεχόμενα

ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Δημήτρης Αρβανιτάκης
Κάποιος πέθανε στο Λάουθ: "Πτωχός, πτωχότατος εις ξένην γην άκλαυστος" - "Και όταν εστράφημεν να ιδώμεν τον άδοντα κύκνον, εσιώπησεν απατήσας τας προσδοκίας μας" - Σπυρίδων δε Βιάζης: ένας ελληνοϊταλός λόγιος για έναν ιταλοέλληνα ποιητή - Από τις δύο πλευρές του Ιονίου: προκαταλήψεις, μονομέρειες, ιδεοληψίες - Αναζητώντας τις ψηφίδες: η συμβολή των ιταλών και η ανταπόκριση των ελλήνων - Τα χαρτιά του διάσημου ιταλού και του άσημου έλληνα - Η παρούσα έκδοση: το υλικό, τα κριτήρια, τα προβλήματα
ΕΚΔΟΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΩΝ
ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ (1813-1818)
1. Ο Δημήτριος Δρόσος στον Ανδρέα Κάλβο, 30 ή 31 Ιουλίου 1813
2. Ο Domenico Palloni στον Ανδρέα Κάλβο, 26 Σεπτεμβρίου 1813
3. Ο Ανδρέας Κάλβος στους Κυβερνώντες τη Ζάκυνθο, 1 Οκτωβρίου 1813
4. Ο Isidoro Cordini στον Ανδρέα Κάλβο, πριν από τις 3 Δεκεμβρίου 1813(;)
5. Ο Ούγκο Φόσκολο στον Ανδρέα Κάλβο, 17 Δεκεμβρίου 1813
6. Ο Carlo Mengoni στον Ανδρέα Κάλβο, 14 Ιανουαρίου 1814
7. Ο Ferdinando Gelli στον Ανδρέα Κάλβο, 2 Φεβρουαρίου 1814
8. Ο Ανδρέας Κάλβος στον Ούγκο Φόσκολο, 18 Ιουνίου 1814
9. Ο Ούγκο Φόσκολο στον Ανδρέα Κάλβο, Ιούνιος 1814
10. Ο Isidoro Cordini στον Ανδρέα Κάλβο, τέλη Ιουνίου 1814
11. Ο Ανδρέας Κάλβος(;) σε άγνωστη γυναίκα, 21-23 Σεπτεμβρίου 1814
12. Ο Lorenzo Collini στον Ανδρέα Κάλβο, 1 Δεκεμβρίου 1814
13. Ο Vincenzo Masini στον Ανδρέα Κάλβο, 14 Οκτωβρίου 1815
14. Ο Domenico Palloni στον Ανδρέα Κάλβο, 3 Νοεμβρίου 1815
15. Ο Ανδρέας Κάλβος στον Ούγκο Φόσκολο, 9 Δεκεμβρίου 1815
16. Ο Ούγκο Φόσκολο στον Ανδρέα Κάλβο, 17 Δεκεμβρίου 1815 [...]
ΕΥΡΕΤΗΡΙΑ
Ευρετήριο επιστολογράφων
Γενικό ευρετήριο

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ:
ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ (1819-1869)
ΑΧΡΟΝΟΛΟΓΗΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΑ
Ευρετήριο επιστολογράφων
Συνολικό ευρετήριο επιστολογράφων
Γενικό ευρετήριο