ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΙΟΛΑ: Η ΖΩΗ ΜΟΥ

Παρουσίαση

Είκοσι πέντε χρόνια από το θάνατο του Αλέξανδρου Ιόλα κυκλοφορεί η αυθεντική βιογραφία του, σύμφωνα με την εντολή που είχε αφήσει στον δικηγόρο του και στον Νίκο Σταθούλη.
Μέσα από την αυτοβιογραφία του Ιόλα παρακολουθούμε τη συναρπαστική ιστορία της καλλιτεχνικής αλλά και της κοσμικής ζωής των μητροπόλεων του σύγχρονου κόσμου.
Ο Αλέξανδρος Ιόλας ήταν και είναι ένα πολυσυζητημένο και ιδιοφυές πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας, της οικουμένης - μια ηγετική μορφή στην Ιστορία της Τέχνης του 20ού αιώνα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του υπήρξε θύμα ενός πρωτοφανούς και άγριου διασυρμού, κατηγορούμενος για υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας, πορνείας και ναρκωτικών.
Δεν συνέταξε διαθήκη, άφησε όμως ενενήντα κασέτες, στις οποίες διηγείται τη ζωή του στον Νίκο Σταθούλη, που τον επέλεξε, ο ίδιος, για βιογράφο του.
Η αυτοβιογραφία του Αλέξανδρου Ιόλα, που παρουσιάζεται 25 χρόνια από το θάνατό του (1987), θα συμβάλει στην αποκατάσταση της μνήμης του ανθρώπου για τον οποίο ο Μαξ Έρνστ είπε κάποτε: "Μα ποιος είναι αυτός που μπορεί να πάει κόντρα στους θυμωμένους ωκεανούς; Ω! Μα ασφαλώς ο Αλέξανδρος Ιόλας". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το καλοκαίρι του 1940 ένας Ιταλός φίλος του μετέπειτα Έλληνα συλλέκτη τον πήγε στο κτήμα του Ρούσβελτ, του Προέδρου της Αμερικής, διότι η εγγονή του Θεοδώρα ήθελε να γίνει χορεύτρια. Ο Ιόλας έζησε έναν έρωτα μαζί της, τη συναναστράφηκε μερικά χρόνια, την αρραβωνιάστηκε, αλλά όταν άρχισαν οι αντιδράσεις του προεδρικού κύκλου, για να αποφύγουν το σκάνδαλο, οι δύο νέοι χώρισαν. Πάντως, στην εγγονή όφειλε τον αναβαπτισμό του - από Κωνσταντίνος Κουτσούδης, γεννηθείς στην Αλεξάνδρεια, έγινε ο παγκοσμίως γνωστός Αλέξανδρος Ιόλας. Η αλεξανδρινή του ρίζα και η μεγαλοαστική του καταγωγή προφανώς αποτέλεσαν ισχυρό παράγοντα για την κατοπινή του σταδιοδρομία.
Στην Αθήνα σπούδασε χορογραφία με τον Βάσο και την Τανάγρα Κανέλλου και, με τη βοήθεια του Δημήτρη Μητρόπουλου, πήγε στο Βερολίνο για σπουδές, όπου τελικά αναδείχτηκε σε πρώτο χορευτή στο Λυρικό Θέατρο του Σάλτσμπουργκ. Τότε ακριβώς άρχισε και η συλλεκτική του μανία για τη ζωγραφική, οι φιλίες με διάσημους καλλιτέχνες σαν τον Ντε Κίρικο, το άνοιγμα εκθέσεων σε μεγάλες πρωτεύουσες (Νέα Υόρκη, Παρίσι, Ρώμη, Βερολίνο, Γενεύη, Μιλάνο, Μαδρίτη, Βηρυτό) και, πάνω απ' όλα, το θυελλώδες μεσουράνημα του φαινομένου "Ιόλας". Αυτό ακριβώς επιχειρεί να αναδείξει ο Νίκος Σταθούλης, επιστήθιος φίλος του συλλέκτη κι επιλεγμένος βιογράφος του. Η μορφή που έδωσε στο βιβλίο είναι, θα λέγαμε, μια μακροσκελής συνέντευξη τριακοσίων σελίδων, η οποία παρακολουθεί την πορεία του Ιόλα σε όλες τις φάσεις της ζωής του. (ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ, LiFO, 20/6/2012)

Περιεχόμενα

Εισαγωγή
1. Η συνέντευξη
2. Η πρώτη συνάντηση
3. Έρωτες και ισορροπία
4. Ο χορός και ο πρώτος πίνακας
5. Έρωτας, λαγνεία, φίλοι
6. Από την αρχή
7. Στο Σάλτσμπουργκ
8. Στο Παρίσι
9. Πόλεμος, Σουρεαλισμός, Αμερική
10. Η πρώτη γκαλερί
11. Πίσω στο Παρίσι
12. Μεταπολεμικό Παρίσι
13. Σουρεαλισμός
14. Με τον Max Ernst και τον Wols
15. Γκαλερί σε Ευρώπη και Αμερική
16. Με τον Marcel Duchamp στην Ελλάδα
17. Τζάκι Κένεντι και Αριστοτέλης Ωνάσης
18. Pop Art και Andy Warhol
19. Το σπίτι και η οικογένεια
20. Γιάννης Τσαρούχης
21. Η ζωή σαν έργο τέχνης
22. Το σπίτι στην Αγία Παρασκευή
23. Οι συκοφαντίες και το πάρτυ
24. Η σιωπή
25. Ας μιλήσουμε για τέχνη
26. Η επιλογή και το "ωραίο"
27. Αλήθειες και ψέματα
28. Novelo Finotti
29. Η προτομή
30. Λάζαρος Πολίτης
31. Brooks Jackson
32. Με τους De Menil στο Grand Palais
33. Κώστας Τσόκλης
34. Νίκη Γουλανδρή
35. Pierre Restany
36. Σκιαγράφηση Ι
37. Αρχαία Ελλάδα και Έλληνες
38. Otto Hahn
39. Χρήστος Ιωακειμίδης
40. Κατερίνα Καμάρα
41. Καλλιτέχνες
42. Πικάσσο και Ντε Κίρικο
43. Μαριλένα Λιακοπούλου
44. Αλέξης Ακριθάκης και Κώστας Ταχτσής
45. Τάκις
46. Ανακρίσεις... Επιστολή στη Νίκη
47. Σκιαγράφηση II
48. Vogue '68
49. Κίτρινος Τύπος
50. Η αρχή του διασυρμού
51. Μάνος Χατζιδάκις
52. Παιδεία
53. Νίκη και Άρθουρ Στάιφελ
54. Το τελευταίο πάρτυ
55. Ρούντολφ Νουρέγιεφ
56. "Μυστικός Δείπνος"
57. Palazzo Stelline
58. Τελευταίο κεφάλαιο
59. Το βιογραφικό υλικό
60. Το τέλος
Ντοκουμέντα και φωτογραφίες