Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Ευχάριστο βιβλίο και μπορώ να κάνω το άλμα να πω ότι είναι επίκαιρο το θέμα που αναλύει. Δηλαδή το γεγονός πως πολλοί μιλάνε σήμερα για επαναστατικές ιδέες αμφισβητούν την "εξουσία", αλλά στην ζωή τους όλοι κυνηγάνε την ανέλιξη τους στην ιεραρχία. Προφανώς η συλλογιστική του πρωταγωνιστή υποπίπτει επανειλημμένα σε λογικά σφάλματα, και ο αντίλογος είναι ανύπαρκτος ακόμα και από τον συνομιλητή του ο οποίος προσπαθεί με έναν ήπιο τρόπο να τον στριμώξει στην αντίφασή του.

Σ’ αυτό το διήγημα, που μοιάζει με δοκίμιο, ο Πεσσόα περιγράφει έναν αναρχισμό, ο οποίος θυμίζει Στίρνερ και όχι Μπακούνιν ή Κροπότκιν. Ο γνωστός συγγραφέας τραβάει τη λογική στα άκρα και φαίνεται να απορροφάει τις αντιφάσεις. Στην πραγματικότητα, ο Πεσσόα ήταν πολιτικά συντηρητικός. Αλλά ήταν, περισσότερο, μια πολυσχιδής, αν όχι σχιζοειδής, προσωπικότητα, με τα ετερώνυμά της και τις πολλές της ταυτότητες. Στο διήγημα «Ο Αναρχικός τραπεζίτης» ξεδιπλώνονται η αναρχική θεωρία, που ο Πεσσόα μάλλον γνώριζε καλά, καθώς και οι αδυναμίες της. Σύμφωνα με το συμπέρασμα, που προκύπτει από λογική ακολουθία, το να είναι κανείς πάμπλουτος, αδηφάγος, καιροσκόπος και απατεώνας τραπεζίτης και ταυτόχρονα αναρχικός, όχι μόνο είναι δυνατό, αλλά πρόκειται για την πιο γνήσια και ειλικρινή σύζευξη θεωρίας και πράξης. Ο τραπεζίτης, στο διήγημα, αραδιάζει την επιχειρηματολογία του με σωκρατικό τρόπο. Ο συνομιλητής του απλά βοηθάει στην εξέλιξη της συζήτησης και υποβοηθά στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Στην ουσία δεν υπάρχει αντίλογος στον τραπεζίτη. Πρόκειται για ένα χρήσιμο έργο, που μπορεί να μην έχει λυρισμό, έχει όμως την καθαρότητα και ακρίβεια ανάλυσης ενός δοκιμίου, ένα πόνημα που μοιάζει με έργο κλασικού αναρχικού φιλοσόφου. Συμβάλλει στο «διάλογο» και αποτελεί τροφή για σκέψη και έναυσμα για αναστοχασμό.

Ενα ευχαριστο και ευφανταστο βιβλιο, ευκολο στην αναγνωση. Με εξεπληξε το ''μαγειρεμα'' του Πεσσοα συγχεοντας τα δυο ακρα, στο τελος ομως ισως με βρηκε και ελαχιστα προβληματισμενο, καθως δεν απεχει και πολυ απο την πραγματικοτητα. Αντιλογος οντως δεν υπαρχει ουσιαστικος, ομως αυτο που ηθελε να πετυχει, το εκανε με το παραπανω. Διαχρονικο, ισως αιρετικο για μερικους, γροθια στο κατεστημενο.

Εύκολο στην ανάγνωση, παραθέτει σκέψεις σε μορφή διαλόγου. Για εμένα έλλειπε η αντίθετη άποψη ή η ισχυρή κρίση των επιχειρημάτων. Πολλές φορές δεν υπάρχει πραγματικός αντίλογος στα λεγόμενα του τραπεζίτη.