ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Εξαιρετική εισαγωγή στα βασικά ζητήματα της ανατολικορωμαϊκής-βυζαντινής ιστορίας, όπως το αίτημα παγκοσμιότητας της αυτοκρατορικής ιδεολογίας, η γεωγραφική της διάρθρωση, οι εξωτερικές απειλές, οι εκκλησιαστικές υποθέσεις κ.α.

Πρόκειται για ένα αξιόλογο έργο μιας συγγραφέως που αφιέρωσε τη ζωή της στη μελέτη της Βυζαντινής Ιστορίας.Δεν ακολουθεί μια χρονολογική σειρά,αλλά εξετάζονται επιμέρους θέματα.Το βιβλίο δεν έχει υποσημειώσεις και διαβάζεται εύκολα. Είναι απαραίτητη όμως και η μελέτη άλλων έργων για να σχηματίσει κανείς εικόνα για το Βυζάντιο. Η Αρβελερ υπερασπιζεται το Βυζάντιο απέναντι σε αυτούς που το κατηγορούν.Οι Βυζαντινοί ήταν προσηλωμένοι στις ανθρωπιστικές αρχές, όπως φαίνεται σε πληθώρα γεγονότων.Το μπόλιασμα της αρχαίας δόξας με το κήρυγμα του Ευαγγελίου ήταν ένα μοναδικό κατόρθωμα.

Βιβλίο που μου έλυσε όλες τις απορίες σχετικά με τη σπουδαία χιλιόχρονη βυζαντινή αυτοκρατορία. Βυζάντιο: ένα μωσαϊκό εθνοτήτων, με ενοποιητικούς όμως συντελεστές τη ρωμαϊκή παγκοσμιότητα, την χριστιανική (ορθόδοξη) οικουμενικότητα και τον εξελληνισμό. Ο εκάστοτε αυτοκράτορας ήταν επιφορτισμένος με την ασφάλεια των σωμάτων της αχανούς επικράτειας και ο οικουμενικός πατριάρχης με τη σωτηρία των ψυχών των υπηκόων. Διακριτοί, κατά βάση, οι ρόλοι τους. Πολλοί εξωτερικοί εχθροί (Πέρσες, Σλάβοι, Άραβες, Ρώσοι, Νορμανδοί, Λατίνοι, τουρκομάνοι, Σελτζούκοι κτλ.), πολλές εσωτερικές έριδες ταλάνισαν τη σχέση της αυτοκρατορίας με τους ξένους και τους εγχώριους υπηκόους. Περίοδοι ακμής και παρακμής (οι πιο σκοτεινή περίοδος ήταν από τον 7ο ως τον 9ο αιώνα). Η «προδοσία» των σταυροφόρων με την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204. Το λυκόφως της αυτοκρατορίας επί Παλαιολόγων, με την παραχώρηση εμπορικών προνομίων σε ιταλικές πόλεις όπως η Βενετία και η Γένουα και η τελική άλωση το 1453 από τους Οθωμανούς. Το χριστολογικό ζήτημα και η αντιμετώπιση των αιρέσεων. Οι εικονομαχίες, όχι θέμα πίστης και δόγματος, αλλά λειτουργικό, βασισμένο σε κοινωνικές και πολιτισμικές διαφορές ανατολικών περιοχών του Βυζαντίου με δυτικές περιοχές του Βυζαντίου. Ο Ρωμιός, όπως αποκαλείται ο Έλληνας, έχει τις καταβολές του στο Βυζάντιο, αυτή τη Νέα Ρώμη, Σιών και Ιερουσαλήμ. Η λέξη Έλλην άρχισε να χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους Βυζαντινούς από το 13ο αιώνα. Πιο πριν χαρακτήριζε τους ειδωλολάτρες.
Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ είναι φανερά φορτισμένη, γράφοντας για αυτή τη σπουδαία αυτοκρατορία. Καλύπτει πολλά θέματα, γεωγραφικά, ιστορικά, θέματα που έχουν σχέση με τη θρησκεία και τις εθνότητες, τη σχέση του Βυζαντίου με τους ξένους, καθώς και τη σχέση Κράτους και Εκκλησίας. Δεν είναι μια εκλαϊκευτική εργασία, είναι ωστόσο κατανοητή από έναν προσεκτικό αναγνώστη. Κρίμα που δεν αναφέρονται πηγές και δεν υπάρχουν παραπομπές. Το θεωρώ ένα πολύ σπουδαίο βιβλίο ιστορίας!

Για να καταλάβει κανείς την κ. Αρβελέρ, πρέπει να γνωρίζει την ιστορία του Βυζαντίου, αλλιώς δυσκολεύεται να παρακολουθήσει το βιβλίο της. Παρά ταυτα είναι πολύ ωραίο ανάγνωσμα.

Απλη και κατανοητη γλωσσα. Απαντα σε πολλα ερωτηματα. Το προτείνω σιγουρα, ειδικα για τους λατρεις τησ ιστοριας.